Sprawa T-291/14: Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2014 r. - egeplast international przeciwko Komisji

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.223.42

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 lipca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 maja 2014 r. - egeplast international przeciwko Komisji

(Sprawa T-291/14)

Język postępowania: niemiecki

(2014/C 223/45)

(Dz.U.UE C z dnia 14 lipca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: egeplast international GmbH (Greven, Niemcy) (przedstawiciel: A. Rosenfeld, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie SA.33995 (2013/C) (ex 2013/NN) w przedmiocie wsparcia dla energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz ograniczenia "dopłaty EEG" (dopłaty przeznaczonej na finansowanie źródeł energii odnawialnej w Niemczech) w przypadku odbiorców energochłonnych;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: brak sprzyjania w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE

- Strona skarżąca podnosi, że przewidziany w Gesetz für den Vorrang erneuerbarer Energien (niemieckiej ustawie o uprzywilejowaniu energii odnawialnych, zwanych dalej: "EEG") system szczególnych wypłat wyrównawczych nie stanowi sprzyjania skarżącej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, lecz łagodzi jedynie znaczne obciążenie, jakie zostało na nią nałożone poprzez ustanowienie dopłaty EEG. System ten rekompensuje częściowo to obciążenie, nie przysparzając jednak korzyści.

2. Zarzut drugi: brak selektywności

- Strona skarżąca podnosi następnie, że, ze względu na to, iż system ten nie ogranicza się do niektórych przedsiębiorstw czy też produkcji niektórych towarów, nie ma on selektywnego charakteru, co wyjaśnia różnorodność profilów objętych nim przedsiębiorstw. Stanowi on integralną część EEG 2012 i umożliwia funkcjonowanie systemu obciążeń spójnego z systemem EEG.

3. Zarzut trzeci: brak zasobów państwowych czy też takich, które można przypisać państwu

- Skarżąca twierdzi następnie, że przychody z dopłaty EEG nie stanowią zasobów państwowych czy też takich, które można przypisać państwu. Opłata ta umożliwia zaspokojenie roszczenia cywilnoprawnego o zwrot kosztów poniesionych przy sprzedaży energii elektrycznej, którego mogą się zgodnie z prawem domagać od dostawców energii podmioty zarządzające siecią przesyłową. Kwota tej dopłaty ustalana jest przez te podmioty bez jakiejkolwiek interwencji ze strony państwa. W ramach przyznanych Bundesnetzagentur (Agencji Federalnej ds. Sieci) uprawnień organ ten może jedynie przeprowadzać kontrolę tego, czy podmioty zarządzające siecią przesyłową ustalają prawidłowo wysokość tej dopłaty. W ramach przysługujacych tej agencji uprawnień nie może ona jednak sprawować stałej kontroli, ani też dysponować przychodami uzyskanymi z poboru tej dopłaty.

4. Zarzut czwarty: brak zakłócenia konkurencji i wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi

- Strona skarżąca podnosi, że, ze względu na niepaństwowy charakter przychodów uzyskiwanych z dopłaty EEG, określenie jej pułapów nie stanowi rezygnacji z uzyskania zasobów państwowych. Brak tej rezygnacji wynika również z faktu, że ewentualne zmniejszenie uiszczanych przychodów jest rekompensowane za pomocą zasobów prywatnych poprzez podniesienie wysokości dopłaty w przypadku prywatnych nieuprzywilejowanych odbiorców końcowych.