Sprawa T-281/11 P: Odwołanie wniesione w dniu 3 czerwca 2011 r. przez Diega Cangę Fano od wyroku wydanego w dniu 24 marca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-104/09 Canga Fano przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.238.20/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 sierpnia 2011 r.

Odwołanie wniesione w dniu 3 czerwca 2011 r. przez Diega Cangę Fano od wyroku wydanego w dniu 24 marca 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-104/09 Canga Fano przeciwko Radzie

(Sprawa T-281/11 P)

(2011/C 238/37)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 13 sierpnia 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Diego Canga Fano (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Rodrigues i C. Bernard-Glanz)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie dopuszczalności tego odwołania;

– uchylenie wyroku wydanego w dniu 24 marca 2009 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej w sprawie F-104/09;

– uwzględnienie żądań stwierdzenia nieważności, odszkodowania i zadośćuczynienia, podnoszonych przez stronę skarżącą przed Sądem do spraw Służby Publicznej, przy czym należy sprecyzować, że strona skarżąca, usatysfakcjonowana uchyleniem zaskarżonego wyroku, zaakceptowałaby kwotę 1 EUR jako symboliczne odszkodowanie za poniesioną przez nią szkodę i zadośćuczynienie doznanej przez nią krzywdzie;

– obciążenie Rady kosztami postępowania w obydwu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi jeden tylko zarzut, podzielony na trzy części i dotyczący naruszenia prawa.

– W ramach pierwszej części zarzutu strona skarżąca podnosi, że Sąd do spraw Służby Publicznej dokonał, jeżeli chodzi o uprawnienia dyskrecjonalne organu powołującego, interpretacji mających zastosowanie przepisów w sposób niezgodny z wykładnią nadaną im w orzecznictwie przez Trybunał i Sąd (pkt 35 i 36 zaskarżonego wyroku).

– W ramach drugiej części zarzutu strona skarżąca podnosi, że badając oczywisty błąd w ocenie Sąd do spraw Służby Publicznej wyciągnął wnioski pozbawione oparcia w prawie (pkt 48, 51, 52, 58, 78 i 79 zaskarżonego wyroku), zaprzeczając ustanowionym przez siebie kryteriom, które miałyby jakoby zastąpić orzecznictwo Trybunału i Sądu.

– W ramach trzeciej części zarzutu strona skarżąca podnosi, że w swoim uzasadnieniu Sąd do spraw Służby Publicznej dopuścił się niedokładności w ustaleniach stanu faktycznego, związanych ze zniekształceniem, względnie nieuwzględnieniem przedstawionych mu dowodów (pkt 80, 81, 85, 88 i 90 zaskarżonego wyroku).