Sprawa T-28/11: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2011 r. - Koninklijke Luchtvaart Maatschappij przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.72.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 marca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2011 r. - Koninklijke Luchtvaart Maatschappij przeciwko Komisji

(Sprawa T-28/11)

(2011/C 72/48)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (Amstelveen, Niderlandy) (przedstawiciel: M. Smeets, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji nr C(2010) 7694 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2010 r. oraz tytułem żądania ewentualnego,

– obniżenie nałożonej grzywny.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) (dawniej art. 230 WE) o dokonanie kontroli i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C(2010) 7694 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2010 r., dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE (dawny art. 81 WE), art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (sprawa COMP/39258 - fracht lotniczy) skierowanej do KLM N.V.; oraz tytułem żądania ewentualnego obniżenie grzywny nałożonej na podstawie art. 261 TFUE (dawniej art. 229 WE).

W uzasadnieniu skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Po pierwsze skarżąca zarzuca, że zaskarżona decyzja nie zawiera uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W tym względzie skarżąca podnosi następujące argumenty:

– zasadnicza rozbieżność między sentencją decyzji a uzasadnieniem;

– rozbieżności między sentencją decyzji a uzasadnieniem uniemożliwiają dokonanie skutecznej kontroli przez Trybunał;

– rozbieżności i brak jasności w uzasadnieniu dotyczące i) zakresu naruszenia i adresatów decyzji, ii) braku prowizji od dopłat oraz iii) wprowadzenia dopłat paliwowych uniemożliwiających dokonanie skutecznej kontroli decyzji przez Trybunał;

– rozbieżności i brak jasności uzasadnienia w odniesieniu do stosowania wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. i nałożenia grzywien uniemożliwiają dokonanie skutecznej kontroli decyzji przez Trybunał.

2) Po drugie skarżąca zarzuca, że decyzja narusza prawo do rzetelnego procesu w rozumieniu art. 41, 47, 48, 49, i 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W tym względzie skarżąca podnosi następujące argumenty:

– Komisja nie uwzględniła prawa do bycia wysłuchanym, prawa dostępu do bezstronnego sądu i domniemania niewinności na podstawie art. 41 ust. 2 lit. a), 47 i 48 Karty zaniechawszy wysłuchania adresatów w przedmiocie różnych zmian dotyczących przedmiotu sporu i liczby adresatów;

– naruszenie zasady legalności i proporcjonalności grzywien ustanowionej w art. 49 Karty przez włączenie całego obrotu KLM Cargo do wartości sprzedaży na podstawie wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r i prawa do bycia wysłuchanym odnośnie tej kwestii;

– naruszenie zasady legalności i proporcjonalności grzywien ustanowionej w art. 49 Karty i zasady non bis in idem z art. 50 Karty przez wliczenie sprzedaży dokonanych poza EOG do wartości sprzedaży na podstawie wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. i przez wykorzystanie ogólnego kryterium w celu ustalenia górnej granicy tej wartości sprzedaży i prawa do bycia wysłuchanym odnośnie tej kwestii.

3) Po trzecie skarżąca zarzuca, że grzywnę ustalono przy naruszeniu art. 101 TFUE, art. 23 rozporządzenia 1/2003⁽¹⁾ i wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r., ponieważ:

– wytyczne Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. nie umożliwiają wliczania sprzedaży, które nie są bezpośrednio lub pośrednio związane z naruszeniem do wartości sprzedaży;

– wytyczne Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. nie umożliwiają ustalania grzywny na podstawie sprzedaży dokonanych poza EOG.

4) Po czwarte skarżąca zarzuca, że określenie grzywien na podstawie wytycznych Komisji w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. jest oczywiście błędne i narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, proporcjonalności i równego traktowania. W tym względzie skarżąca podnosi następujące argumenty:

– stwierdzenie, że sprzedaż związana bezpośrednio lub pośrednio z naruszeniem stanowi całość sprzedaży KLM Cargo, jest oczywiście błędne i narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, proporcjonalności i równego traktowania;

– stwierdzenie, że sprzedaż związana bezpośrednio lub pośrednio z naruszeniem powinna obejmować transakcje sprzedaży KLM Cargo poza EOG jest oczywiście błędne i narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, proporcjonalności i równego traktowania;

– określenie wagi naruszenia bez odwołania się do charakteru dodatkowych opłat i określenie wartości sprzedaży i wagi naruszenia bez odwołania się do ogólnego zakresu naruszenia jest oczywiście błędne i narusza zasady proporcjonalności i równego traktowania

– określenie kwoty dodatkowej grzywny (opłaty za wejście) niezależnie od czasu trwania naruszenia jest oczywiście błędne i narusza zasady proporcjonalności i równego traktowania;

– obniżenie grzywny o 15 % ze względu na interwencję ustawodawczą jest oczywiście błędne i narusza zasady proporcjonalności i równego traktowania.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. 2003 L 1, s. 1).