Sprawa T-270/23: Skarga wniesiona w dniu 18 maja 2023 r. - Rosbank/Rada

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.235.71/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 lipca 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 maja 2023 r. - Rosbank/Rada

(Sprawa T-270/23)

Język postępowania: francuski

(2023/C 235/85)

(Dz.U.UE C z dnia 3 lipca 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rosbank PAO (Moskwa, Rosja) (przedstawiciel: adwokat A. Genko)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie jej wniosku o stwierdzenie nieważności za dopuszczalny i zasadny, a w konsekwencji:

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. zmienionego w dniu 25 lutego 2023 r. rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) 2023/429 (Dz.U. L 59 I/ 278) w zakresie w jakim dodano skarżącą do wykazu podmiotów na które nałożono sankcje, pod numerem 199;

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. zmienionej w dniu 25 lutego 2022 r. decyzją Rady (WPZiB) 2023/432 (Dz.U. L 59 I/ 437) w zakresie w jakim dodano skarżącą do wykazu podmiotów na które nałożono sankcje, pod numerem 199;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r. zmienionego w dniu 25 lutego 2023 r. rozporządzeniem Rady (UE) 2022/330 (Dz.U. L 51/1) poprzez dodanie nowego kryterium umożliwiającego nałożenie sankcji na "wiodących przedsiębiorców lub osoby prawne, podmioty lub organy zaangażowane w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej (...)" w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej;

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. zmienionej decyzją Rady (WPZIB) 2022/329 z dnia 25 lutego 2022 r. (Dz.U L 50/1) poprzez dodanie nowego kryterium umożliwiającego nałożenie sankcji na "wiodących przedsiębiorców lub os[oby] prawn[e], podmiot[y] lub organ[y] zaangażowan[e] w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej (.)" w zakresie w jakim dotyczy ona skarżącej;

- stwierdzenie nieważności aktów utrzymujących w zakresie w jakim dotyczą one skarżącej;

- obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący braku uzasadnienia. Rada nie przedstawiła żadnego zarzutu indywidualnego, szczególnego i konkretnego umożliwiającego zakwalifikowanie skarżącej według kryterium jakie zostało zastosowane, mianowicie, kryterium umożliwiające nałożenie sankcji na "podmioty [.] zaangażowane w sektorach gospodarczych zapewniających istotne źródło dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej"

2. Zarzut drugi dotyczący błędu w ocenie. Skarżąca podnosi, że uzasadnienie zawiera błędne twierdzenia i że materiał dowodowy nie daje podstaw do ustalenia stanu faktycznego uzasadniającego sankcję. Następnie, dowód wniesienia istotnego wkładu do zasobów rządu Federacji Rosyjskiej nie został wykazany. Ponadto, Rada powołuje się na nieaktualne okoliczności.

3. Zarzut trzeci dotyczący nadużycia władzy. Materiał dowodowy Rady wskazuje, że przy użyciu tych środków nałożono sankcję na osobę fizyczną, będącą osobą trzecią, a ogólnie rzecz biorąc, że środki mają na celu sankcjonowanie aktywów rosyjskich w Europie nie zaś skarżącą.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności z powodu nieproporcjonalnego wpływu na osoby trzecie i brak możliwości aby sankcje zrealizowały cel rozporządzenia 269/2014.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia zasady niedyskryminacji z powodu nieproporcjonalnego wpływu na osoby trzecie i brak możliwości aby sankcje zrealizowały cel rozporządzenia 269/2014.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenie w nadmiernym stopniu praw podstawowych a w szczególności prawa własności.

7. Zarzut siódmy dotyczący możliwości przyjęcia innych, mniej restrykcyjnych środków, w stosunku środków przyjętych w niniejszej sprawie.

8. Zarzut ósmy dotyczący zarzutu niezgodności z prawem kryteriów odnoszących się do podmiotu dodanego w art. 3 ust. 1 lit. g) rozporządzenia 269/2014. Skarżąca podnosi brak wystarczającego związku pomiędzy kryterium i zamierzonym celem a naruszeniem podstawowych zasad Unii, w szczególności zasady równości i niedyskryminacji.