Sprawa T-27/13: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2013 r. - Elan przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.86.20/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 marca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2013 r. - Elan przeciwko Komisji

(Sprawa T-27/13)

(2013/C 86/34)

Język postępowania: słoweński

(Dz.U.UE C z dnia 23 marca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Elan, proizvodnja športnih izdelkov, d.o.o. (Begunje na Gorenjskem, Słowenia) (przedstawiciel: P. Pensa, odvetnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 2-5 decyzji Komisji z dnia 19 września 2012 r. w sprawie środków na rzecz spółki Elan d.o.o., SA.26379 (C 13/2010);

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy: naruszenie obowiązku uzasadnienia (art. 296 akapit drugi TFUE) i naruszenie istotnych wymogów proceduralnych z uwagi na brak uzasadnienia (art. 263 akapit drugi TFUE).

Komisja w niewystarczający sposób uzasadniła powód, dla którego przypisuje państwu wniesienie kapitału przez spółki Zavarovalnica Triglav i Triglav Naložbe. Ponadto Komisja nie uzasadniła, dlaczego nie zatwierdziła zbycia aktywów w ramach działu morskiego spółki Elan jako odpowiedniego środka wyrównawczego.

2) Zarzut drugi: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE ze względu na oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do istnienia zasobów państwowych i ze względu na przypisanie państwu sposobu postępowania spółek Zavarovalnica Triglav, Triglav Naložb i KAD-PPS.

Po pierwsze Komisja popełniła oczywisty błąd przy ocenie okoliczności faktycznych w odniesieniu do nadzoru sprawowanego przez państwo nad Zavod za pokojninsko in invalidsko zavarovanje (ZPIZ) [Zakładem ubezpieczeń emerytalnych i na wypadek inwalidztwa] i w konsekwencji nad spółkami Zavarovalnica Triglav i Triglav Naložbe oraz wpływu, jaki państwo ma na rzeczony zakład i spółki. Po drugie Komisja nie wskazała żadnej z poszlak koniecznych zgodnie z orzecznictwem wynikającym ze sprawy Stardust Marine, aby możliwe było przypisanie państwu postępowania spółek KAD-PPS Zavarovalnica Triglav i Triglav Naložbe, zupełnie nie biorąc pod uwagę, iż prywatne spółki Zavarovalnica Triglav i Triglav Naložbe wykonywały kontrolę blokującą w spółce Elan.

3) Zarzut trzeci: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE w odniesieniu do zgodności sposobu postępowania spółek z zasadą inwestora prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej z powodu oczywiście błędnej oceny okoliczności faktycznych w odniesieniu do procesu decyzyjnego wspólników przed podwyższeniem kapitału zakładowego i przed wdrożeniem środka nr 2 (podwyższenie kapitału spółki Elan w lecie 2008 r.).

Komisja w oczywiście błędny sposób ustaliła sześć decydujących okoliczności faktycznych, na których podstawie stwierdziła, że środek nr 2 nie był zgodny z zasadą inwestora prywatnego działającego w warunkach gospodarki rynkowej:

– po pierwsze Komisja mylnie poprzestała na uwzględnieniu najgorszej wyceny wartości kapitału zakładowego spółki Elan, mimo że w ramach szybkiej oceny przedstawione zostały cztery wyceny;

– Po drugie w sposób arbitralny i bez opinii biegłego Komisja odrzuciła wycenę wartości przedstawioną przez spółkę Audit-IN jako nieaktualną i niemającą znaczenia oraz przyznała nieuzasadnione pierwszeństwo szybkiej ocenie wartości;

– po trzecie Komisja błędnie stwierdziła, że w podwyższeniu kapitału zakładowego nie uczestniczył żaden inwestor prywatny mimo że udział kapitału prywatnego wyniósł co najmniej 35,05 %;

– po czwarte Komisja błędnie stwierdziła, że spółka Elan sama opracowała plan wieloletni 2008-2012 oraz plan ratowania gdyż zupełnie nie uwzględniła okoliczności, iż podstawą opracowania planu ratowania spółki Elan była strategia reorientacji, którą przygotował dla spółki Elan konsultant zewnętrzny;

– po piąte błędne jest również stwierdzenie, iż nie zostało osiągnięte porozumienie z bankami w sprawie zmiany programu spłaty pożyczek istniejących przed podwyższeniem kapitału zakładowego, ponieważ Komisja w oczywisty sposób nie uwzględniła wszystkich dowodów z dokumentów, w których banki zapewniały spółkę Elan, iż zmienią program spłaty pożyczek, jeżeli wspólnicy dokonają podwyższenia kapitału zakładowego spółki Elan;

– po szóste nieprawdziwe jest twierdzenie Komisji, wedle którego podwyższenie kapitału zakładowego spółki Elan w 2007 r. nie zakończyło się sukcesem i że w konsekwencji wspólnicy prywatni przestali inwestować w spółkę Elan.

4) Zarzut czwarty: oczywiście błędna ocena okoliczności faktycznych w odniesieniu do środków wyrównawczych na podstawie pkt 38-40 wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw oraz naruszenie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

Komisja w oczywiście błędny sposób stwierdziła, że spółka Elan nie wdrożyła odpowiednich środków wyrównawczych i w konsekwencji nieprawidłowo zastosowała art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE w związku z wytycznymi wspólnotowymi dotyczącymi pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw:

– po pierwsze Komisja nie uwzględniła okoliczności, że strategia reorientacji wprost wspomina, iż w nadzwyczajnym wypadku zlikwidowana zostanie spółka dystrybucyjna w Stanach Zjednoczonych Ameryki;

– po drugie Komisja mylnie wskazała, że do przerwania współpracy we wspólnym przedsiębiorstwie dystrybucyjnym doszło z inicjatywy przedsiębiorstwa Dal Bello.

– po trzecie Komisja bezpodstawnie nie wzięła pod uwagę wpływu środków wyrównawczych dotyczących handlu detalicznego nartami na główną część działalności gospodarczej spółki Elan, czyli na produkcję nart.