Sprawa T-27/10: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2010 r. - AC-Treuhand przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.100.45/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-27/10)
(2010/C 100/70)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 17 kwietnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: AC-Treuhand AG (Zürich, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci C. Steinle i I. Hermeneit)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2009) 8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. (sprawa COMP/38.589 - stabilizatory termiczne) w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;
– posiłkowo, odpowiednie obniżenie wysokości grzywien nałożonych na skarżącą w art. 2 pkt 17 i 38 decyzji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca kwestionuje decyzję Komisji C(2009) 8682 wersja ostateczna z dnia 11 listopada 2009 r. w sprawie COMP/38.589 - stabilizatory termiczne. W zaskarżonej decyzji na skarżącą i inne przedsiębiorstwa nałożono grzywny za naruszenie art. 81 WE oraz - od dnia 1 stycznia 1994 r. - art. 53 porozumienia EOG. Według Komisji skarżąca była stroną szeregu porozumień bądź stosowała uzgodnione praktyki w sektorze stabilizatorów cynowych oraz w sektorze ESBO/ estrów na terenie EOG. Wspomniane porozumienia i uzgodnione praktyki miały polegać na ustalaniu cen, podziale rynków w drodze ustalania limitów dostaw, podziale i przydzielaniu klientów, a także wymianie poufnych informacji gospodarczych, a w szczególności informacji o klientach, wielkości produkcji i dostaw.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
W pierwszej kolejności skarżąca podnosi, że Komisja błędnie założyła, iż kartel w sektorze stabilizatorów cynowych istniał do dnia 21 marca 2000 r., zaś w sektorze ESBO/estrów - do dnia 26 września 2000 r. Skarżąca twierdzi w tym względzie, że działalność kartelu dobiegła końca już w połowie 1999 r.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że prawo Komisji do nałożenia grzywny uległo przedawnieniu. Twierdzi ona, że bezwzględny termin przedawnienia wynoszący 10 lat upłynął w połowie 1999 r. Ponadto podczas postępowań prowadzonych w sprawach połączonych T-125/03 i T-253/03 Akzo Nobel Chemicals i Akcros Chemicals przeciwko Komisji bieg przedawnienia nie uległ zawieszeniu.
Po trzecie skarżąca podnosi, że naruszono art. 81 WE oraz zasadę legalności, bowiem skarżąca - jako przedsiębiorstwo świadczące usługi w zakresie doradztwa - nie może zostać objęta sankcjami za naruszenie art. 81 WE. Skarżąca podnosi w tym względzie, że jej postępowanie nie jest wymienione w treści tego postanowienia oraz że w czasie popełnienia czynu nie mogła ona w każdym razie przewidzieć, że zastosowana zostanie tego rodzaju wykładnia.
Posiłkowo, w ramach zarzutu czwartego, piątego i szóstego, skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie obliczyła wysokość grzywny. W szczególności podnosi ona, że można było nałożyć na nią jedynie grzywnę w wysokości symbolicznej, bowiem w czasie popełnienia czynu nie dało się przewidzieć zastosowania wykładni, zgodnie z którą art. 81 WE dotyczy także przedsiębiorstw świadczących usługi doradcze. Ponadto dopuszczono się naruszenia wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien(1), bowiem grzywna nie może być określana w formie ryczałtu, lecz należy ją wymierzyć na podstawie wysokości honorariów, jakie skarżąca pobrała za swe usługi. Komisja naruszyła nadto dziesięcioprocentowy pułap przewidziany w art. 23 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1/2003(2), gdyż popełnione zostało tylko jedno naruszenie. Skarżąca podnosi także w tym względzie, że nałożone na nią grzywny zagrażają egzystencji jej przedsiębiorstwa oraz że pozostają one w sprzeczności z sensem oraz celem istnienia tego pułapu.
W ramach trzech ostatnich zarzutów skarżąca twierdzi, iż dopuszczono się uchybień proceduralnych. Podnosi ona, że naruszono zasadę rozsądnego okresu trwania postępowania (zarzut siódmy), że zbyt późno poinformowano ją o toczącym się wobec niej dochodzeniu (zarzut ósmy) oraz że zaskarżona decyzja nie została jej prawidłowo doręczona (zarzut dziewiąty).
______
(1) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).