Sprawa T-269/19: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2019 r. - Imagina Media Audiovisual, SA/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.213.65

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2019 r. - Imagina Media Audiovisual, SA/Komisja

(Sprawa T-269/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 213/63)

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Imagina Media Audiovisual, SA (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciele: P. Kuypers, N. Groot, prawnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Ares(2019)856949, przez którą Komisja wykluczyła skarżącą na dwa lata i zarejestrowała skarżącą w bazie danych dotyczącej wczesnego wykrywania i wykluczania ¹ ;

- nakazanie Komisji zapłaty odszkodowania na rzecz skarżącej za szkodę wyrządzoną zaskarżoną decyzją;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo poprzez brak przeprowadzenia swojego własnego przeglądu i oceny, opierając się wyłącznie na ustaleniach Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych, bez własnej oceny, oraz przez nieprawidłową interpretację ustaleń Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. W wyniku tego Komisja popełniła błąd w ustaleniach stanu faktycznego, a w ten sposób naruszyła obowiązek należytej staranności.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja błędnie wykluczyła skarżącą, naruszając tym samym art. 136 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2018/1046 oraz prawa do obrony skarżącej poprzez brak dokładnego ustalenia, co miałoby stanowić poważne wykroczenie zawodowe. Ponadto Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że skarżąca jest również wykluczona z toczących się przetargów, ponieważ nie wynika to z części operacyjnej zaskarżonej decyzji, poprzez wykluczenie skarżącej za zachowania związane z mediami i prawem marketingowym w sporcie z przetargu na audiowizualną obsługę bieżących spraw Unii Europejskiej, ponieważ są to różne rynki, które nie mają na siebie wpływu, a zatem możliwe jest wykazanie wiarygodności skarżącej w zamówieniach z Unią Europejską poprzez zadecydowanie, że skarżąca powinna zostać wykluczona, ponieważ brak jest wystarczających dowodów dla wydania zaskarżonej decyzji, a umowa o nieściganiu pomiędzy skarżącą a Departamentem Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych nie stwierdza, iż skarżąca lub osoby nią zarządzające są winne.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo poprzez postanowienie, iż wykluczenie będzie proporcjonalne w rozumieniu art. 136 ust. 3 rozporządzenia 2018/1046, a przez to pominęła brak wpływu na finansowe interesy i wizerunek Unii oraz upływ czasu od tego zachowania.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo, postanawiając, że środki naprawcze podjęte przez skarżącą są prowizyjne i niewystarczające z uwagi na art. 136 ust. 6 w związku z art. 136 ust. 7 rozporządzenia 2018/1046.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że Komisja naruszyła podstawową zasadę równego traktowania poprzez potraktowanie skarżącej w odmienny sposób niż pozostałych uczestników przetargu, którzy zawarli umowę o nieściganiu z Departamentem Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że Komisja wyrządziła szkodę skarżącej poprzez postanowienie z naruszeniem prawa, iż skarżąca powinna zostać wykluczona z postępowań przetargowych regulowanych przez rozporządzenie 2018/1046.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).