Sprawa T-256/08: Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2008 r. - Wrigley przeciwko OHIM - Mejerigaarden (POLAR ICE).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.209.66/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 15 sierpnia 2008 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2008 r. - Wrigley przeciwko OHIM - Mejerigaarden (POLAR ICE)

(Sprawa T-256/08)

(2008/C 209/116)

Język skargi: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 15 sierpnia 2008 r.)

Strony

Strona skarżąca: Wm. Wrigley Jr. Company (Chicago, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci M. Kinkeldey, S. Schäffler i A. Bognár)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Mejerigaarden Holding A/S (Thisted, Dania)

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 15 kwietnia 2008 r. w sprawie R 845/2006-2;

– obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: skarżąca.

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy "POLAR ICE" dla towarów z klas 3, 5 i 30.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: uczestnik postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 1.273.564 "Polar is" dla towarów z klasy 30; słowny duński znak towarowy nr VR 1971 03528 "POLAR IS" dla towarów z klasy 30; słowny duński znak towarowy nr VR 1994 07979 "POLAR MAXI" dla towarów z klasy 30.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: odmowa rejestracji wspólnotowego znaku towarowego w całości.

Decyzja Izby Odwoławczej: o ddalenie odwołania.

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ kolidujące znaki towarowe różnią się od siebie na płaszczyznach wizualnej, fonetycznej i koncepcyjnej na tyle, że wyłączone jest występowanie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.