Sprawa T-251/18: Skarga wniesiona w dniu 23 kwietnia 2018 r. - IFSUA / Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.221.33

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 czerwca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 23 kwietnia 2018 r. - IFSUA / Rada

(Sprawa T-251/18)

Język postępowania: hiszpański

(2018/C 221/39)

(Dz.U.UE C z dnia 25 czerwca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: International Forum for Sustainable Underwater Activities (IFSUA) (Barcelona, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat T. Gui Mori)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Na podstawie art. 263 akapit czwarty in fine TFUE strona skarżąca IFSUA, której zaskarżony akt dotyczy bezpośrednio, wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności, na podstawie wyraźnego kryterium podzielności tych przepisów, art. 2 ust. 2 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia Rady (UE) 2018/120 z dnia 23 stycznia 2018 r. (Dz.U 2018, L 27, s. 1), rozumianego jako "akt regulacyjny" dotyczący wykonania środków ograniczających i całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) w odniesieniu do uprawnień do połowów rekreacyjnych.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga dotyczy rozporządzenia Rady (UE) 2018/120 ¹ , o którego stwierdzenie częściowej nieważności wniosła skarżąca.

W tym względzie strona skarżąca precyzuje, że wnosi o stwierdzenie nieważności wskazanych powyżej przepisów w zakresie, w jakim ich zastosowanie do różnych sposobów połowów rekreacyjnych będących działalnością, która nie jest objęta wspólną polityką rybołówstwa, oznacza całkowity zakaz połowów labraksa (Dicentrarchus labrax) dotyczący jedynie rybaków dokonujących połowów podwodnych, zagrażając tym samym przetrwaniu tej działalności, samego sportu i związanego z nim sektora przemysłu.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez Radę art. 2 ust. 5 i art. 3 ust. 1 lit. d), art. 4 ust. 1 lit. d) i art. 6 lit. d) i e) TFUE ze względu na to, że zaskarżone przepisy stanowią środki zakazowe dotyczące bezpośrednio połowów rekreacyjnych i podwodnych połowów sportowych labraksa, podczas gdy Rada nie posiada kompetencji, nawet dzielonych, w tym zakresie.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez Radę zasad pewności prawa i uzasadnionych oczekiwań w art. 2 ust. 2 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2018/120 ze względu na to, że przepisy te wyraźnie wykraczają poza ramy kompetencji powierzonych i ich historyczny rozwój.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Radę w art. 2 ust. 2 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2018/120 zasad równości i niedyskryminacji wyrażonych w art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ze względu na zastosowanie w tym samym rozporządzeniu wykonawczym ustalającym uprawnienia do połowów labraksa, ale przy pomocy odmiennych kryteriów, przepisów dotyczących zarówno połowów przemysłowych jak i połowów rekreacyjnych. Te dwie kategorie nie są zdaniem skarżącej w znacznym stopniu porównywalne, jako adresaci tego samego pakietu środków.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Radę w art. 2 ust. 2 i art. 9 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) 2018/120 zasady proporcjonalności przy stosowaniu art. 43 ust. 3 TFUE. W tym zakresie skarżąca podnosi, że w rozporządzeniu będącym przedmiotem niniejszej skargi ustalenie uprawnień do połowów labraksa, zarówno w odniesieniu do połowów przemysłowych, jak i rekreacyjnych, służy celowi polegającemu na znaczącym zmniejszeniu śmiertelności połowowej stada północnego, tak aby umożliwić niewielki wzrost biomasy i że cel ten może zostać osiągnięty za pomocą mniej restrykcyjnego środka niż środek polegający na całkowitym zakazie połowów podwodnych labraksa. W ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi także naruszenie art. 12, 16, 37 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) 2018/120 z dnia 23 stycznia 2018 r. ustalające uprawnienia do połowów na rok 2018 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz - dla unijnych statków rybackich - w niektórych wodach nienależących do Unii, a także zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/127 (Dz.U. 2018, L 27, s. 1).