Sprawa T-245/19: Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2019 r. - Uzina Metalurgica Moldoveneasca/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.230.54

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 lipca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 kwietnia 2019 r. - Uzina Metalurgica Moldoveneasca/Komisja

(Sprawa T-245/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 230/68)

(Dz.U.UE C z dnia 8 lipca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Uzina Metalurgica Moldoveneasca OAO (Rîbniț a, Mołdawia) (przedstawiciele: adwokaci P. Vander Schueren i E. Ger-gondet)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie skargi za dopuszczalną;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/159 z dnia 31 stycznia 2019 r. ¹  w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej; oraz

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 jest oparte na oczywistym błędzie w ocenie oraz narusza zasady równości i niedyskryminacji poprzez zastosowanie ostatecznych środków ochronnych w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Mołdawii, podczas gdy porównywalny przywóz pochodzący z państw będących członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego został wykluczony.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 narusza art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. ²  poprzez zastosowanie ostatecznych środków ochronnych w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Mołdawii, mimo że przywóz z krajów rozwijających się, takich jak Mołdawia, powinien był zostać wyłączony ze stosowania takich środków.

3. Zarzut trzeci podniesiony posiłkowo, dotyczący tego, że pozwana naruszyła zasady dobrej administracji i ochrony uzasadnionych oczekiwań, popełniła oczywisty błąd w ocenie oraz naruszyła art. 16 rozporządzenia 2015/478 nie dokonując oceny, czy przesłanki zastosowania środków ochronnych zostały spełnione dla każdej kategorii produktu - tworzącego dany produkt - oddzielnie.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie, naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności oraz naruszyła art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 16 rozporządzenia 2015/478, uznając, że wzrost przywozu produktu do Unii Europejskiej uzasadnia nałożenie środków ochronnych.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że pozwana, stwierdzając istnienie zagrożenia poważnej szkody, popełniła oczywisty błąd w ocenie, naruszyła zasadę dobrej administracji, naruszyła obowiązek staranności i działała niezgodnie z art. 5 ust. 2, art. 9 ust. 2 i art. 16 rozporządzenia 2015/478.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 16 rozporządzenia 2015/478, ponieważ nie wykazała, że wzrost przywozu był taki, że groził spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu Unii Europejskiej i nie uwzględniła innych czynników mogących uzasadnić zarzucane wystąpienie poważnej szkody.

7. Zarzut siódmy dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 narusza art. 16 rozporządzenia 2015/478, gdyż pozwana nie posiadała kompetencji oraz działała z naruszeniem art. 5 ust. 1 rozporządzenia 2015/478, wszczynając z urzędu postępowanie wyjaśniające, które doprowadziło do przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Komisji 2019/159.

8. Zarzut ósmy dotyczący tego, że pozwana naruszyła prawo skarżącej do rzetelnego procesu, nie ujawniając istotnych informacji dotyczących rozwoju przywozu i sytuacji w zakresie szkody dla przemysłu Unii Europejskiej.

¹ Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/159 z dnia 31 stycznia 2019 r. nakładające ostateczne środki ochronne w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali (Dz.U. 2019, L 31, s. 27).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (Dz.U. 2015, L 83, s. 16).