Sprawa T-231/21: Skarga wniesiona w dniu 30 kwietnia 2021 r. - Praesidiad / EUIPO - Zaun (Post).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.278.50

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 lipca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 kwietnia 2021 r. - Praesidiad / EUIPO - Zaun (Post)

(Sprawa T-231/21)

Język skargi: angielski

(2021/C 278/70)

(Dz.U.UE C z dnia 12 lipca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Praesidiad Holding (Zwevegem, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci M. Rieger-Janson i D. Op de Beeck)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Zaun Ltd (Wolverhampton, Zjednoczone Królestwo)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 127 204-0001 (Post)

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 lutego 2021 r. w sprawie R 2068/2019-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

– utrzymanie w mocy decyzji Wydziału Unieważnień EUIPO z dnia 19 lipca 2019 r. oddalającej wniosek o unieważnienie prawa do spornego wzoru;

– obciążenie EUIPO (oraz drugiej strony w postępowaniu przed EUIPO na wypadek gdyby przystąpiła do sprawy w charakterze interwenienta) kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez właściciela wzoru.

Podniesione zarzuty

– Izba Odwoławcza błędnie zastosowała wyrok DOCERAM dokonując interpretacji art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002, ponieważ nie zidentyfikowała właściwie towaru;

– Izba Odwoławcza błędnie zastosowała wyrok DOCERAM dokonując interpretacji art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002, ponieważ nie uwzględniła dowodów na istnienie obiektywnych okoliczności wskazujących na względy inne niż funkcja techniczna;

– Izba Odwoławcza błędnie zastosowała wyrok DOCERAM dokonując interpretacji art. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002, ponieważ nie zastosowała kryterium obiektywnych okoliczności, wskazując zamiast tego, że wymagany jest subiektywny dowód okoliczności dotyczących wzoru;

– Izba Odwoławcza nie uzasadniła, wbrew art. 62 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002, dlaczego dowody przedstawione przez właściciela wzoru zostały odrzucone jako nieistotne dla sprawy lub bezpodstawne;

– Izba Odwoławcza błędnie nałożyła ciężar dowodu na właściciela wzoru, a nie na wnoszącego o unieważnienie prawa do wzoru.