Sprawa T-227/18: Skarga wniesiona w dniu 3 kwietnia 2018 r. - Microsemi Europe i Microsemi/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.190.39

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 czerwca 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 kwietnia 2018 r. - Microsemi Europe i Microsemi/Komisja

(Sprawa T-227/18)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 190/64)

(Dz.U.UE C z dnia 4 czerwca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Microsemi Europe Ltd (Reading, Zjednoczone Królestwo) i Microsemi Corp. (Aliso Viejo, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: D. Aulfes i J. Lenz, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 23 stycznia 2018 r. (dotyczycącej sprawy AT.40529 - TSMC), opartej na art. 18 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1/2003;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwanaście zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych ze względu na fakt, że adresat decyzji nie został wskazany w sposób wystarczająco jasny i możliwy do określenia.

2. Zarzut drugi: brak właściwości w zakresie, w jakim skarżąca w pkt 2 powinna być uznana za adresata zaskarżonej decyzji.

Skarżące podnoszą, że Komisja nie jest właściwa do wydawania aktów mających skutki prawne wykraczające poza terytorium Unii Europejskiej i że nie może nakładać obowiązków na spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki w celu dostarczenia informacji.

3. Zarzut trzeci: naruszenie traktatów i norm prawnych mających zastosowanie w celu wykonania traktatów, ponieważ skarżącą w pkt 2 należało uznać za adresata zaskarżonej decyzji.

W odniesieniu do tego zarzutu wskazano, że Komisja nie może nakładać obowiązków na przedsiębiorstwa mające siedzibę w Stanach Zjednoczonych w zakresie udzielania informacji i że nie może podawać nieprawdziwych informacji dotyczących możliwości nałożenia grzywien.

4. Zarzut czwarty: naruszenie traktatów i norm prawnych mających zastosowanie w wykonywaniu traktatów.

Ponadto skarżące twierdzą, że zgodnie z motywem 23 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 Komisja nie może żądać informacji dotyczących wszystkich przedsiębiorstw w grupie przedsiębiorstw na poziomie światowym, lecz jedynie informacji, które dotyczą rynku europejskiego.

5. Zarzut piąty: naruszenie traktatów i norm prawnych mających zastosowanie w wykonywaniu traktatów.

Skarżące twierdzą również, że ma miejsce naruszenie zasady proporcjonalności, w wypadu gdy żądanie udzielenia informacji obejmuje informacje dotyczące rynków poza Unią Europejską.

6. Zarzut szósty: naruszenie traktatów i norm prawnych mające zastosowanie przy wykonywaniu traktatów, ponieważ skarżąca skarżącą w pkt 1 należało uznać za adresata zaskarżonej decyzji.

W drodze tego zarzutu skarżące twierdzą, że okoliczność żądania od spółki zależnej w Unii Europejskiej dostarczenia informacji o spółce dominującej w Stanach Zjednoczonych Ameryki i innych powiązanych przedsiębiorstwach w Europie jest sprzeczne z zasadą proporcjonalności.

7. Zarzut siódmy: nadużycie władzy.

Skarżące twierdzą, że okoliczność żądania informacji na temat przedsiębiorstw powiązanych w Unii Europejskiej stanowi nadużycie władzy, ponieważ przedsiębiorstwa te mogą być bezpośrednio zobowiązane do udzielenia informacji.

8. Zarzut ósmy: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych z powodu niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

9. Zarzut dziewiąty: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych z powodu niewystarczającego wskazania celu żądania udzielenia informacji.

10. Zarzut dziesiąty: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, ponieważ pytania zadane w zaskarżonej decyzji są niedopuszczalne.

11. Zarzut jedenasty: naruszenie traktatów i norm prawnych mających zastosowanie przy wykonywaniu traktatów z uwagi na fakt, że pytania postawione poprzez zaskarżoną decyzję są nieokreślone.

12. Zarzut dwunasty: naruszenie traktatów i naruszenie norm prawnych mających zastosowanie przy wykonywaniu traktatów.