Sprawa T-216/21: Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2021 r. - Ryanair i Malta Air / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.217.68

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 czerwca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2021 r. - Ryanair i Malta Air / Komisja

(Sprawa T-216/21)

Język postępowania: x

(2021/C 217/86)

(Dz.U.UE C z dnia 7 czerwca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ryanair DAC (Swords, Irlandia) i Malta Air ltd. (Pietà, Malta) (przedstawiciele: adwokaci F-C. Laprévote, E. Vahida, V. Blanc, S. Rating i I. Metaxas-Maranghidis)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2020) 2983 final z dnia 4 maja 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.57082 (2020/N) - Francja - COVID-19: ramy tymczasowe, art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE - Gwarancja i pożyczka akcjonariusza na rzecz Air Francja ¹ ;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania;

– rozpoznanie niniejszej skargi przez Sąd w trybie przyspieszonym przewidzianym w art. 23a statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: pozwana błędnie wyłączyła KLM i Air France-KLM z zakresu zaskarżonej decyzji.

2. Zarzut drugi: pozwana nadużyła swoich uprawnień i błędnie zastosowała art. 107 ust. 3 TFUE i ramy tymczasowe poprzez (i) stwierdzenie, że pomoc odnosi się do poważnych zaburzeń w gospodarce francuskiej; (ii) niedokonane właściwej oceny, czy beneficjent miał trudności finansowe; (iii) stwierdzenie, że pożyczka akcjonariusza była zgodna z mającymi wówczas zastosowanie ramami tymczasowymi, i uznanie jej za instrument dłużny, a nie kapitałowy; i (iv) naruszenie spoczywającego na niej obowiązku wyważenia korzystnych skutków pomocy z jej negatywnymi skutkami dla warunków wymiany handlowej i zachowania niezakłóconej konkurencji (tj. "kryterium wyważenia").

3. Zarzut trzeci: pozwana naruszyła konkretne postanowienia TFUE i ogólne zasady prawa europejskiego dotyczące zakazu dyskryminacji, swobody świadczenia usług i swobody przedsiębiorczości, które leżały u podstaw liberalizacji rynku przewozów lotniczych w Unii Europejskiej od późnych lat 1980-tych ² . Liberalizacja rynku przewozów lotniczych w Unii Europejskiej pozwoliła na rozwój prawdziwie paneuropejskich tanich linii lotniczych. Pozwana nie uwzględniła jednak szkód, jakie kryzys spowodowany przez COVID-19 wyrządził takim liniom i ich roli w lotniczym skomunikowaniu Francji, zezwalając Francji na zastrzeżenie pomocy jedynie dla Air France. Skarżący twierdzą również, że art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE przewiduje wyjątek od zakazu pomocy państwa na podstawie art. 107 ust. 1 TFUE, ale nie przewiduje wyjątku od innych reguł i zasad przewidzianych w TFUE.

4. Zarzut czwarty: pozwana nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego pomimo poważnych trudności i naruszyła prawa proceduralne skarżących.

5. Zarzut piąty: pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia.

¹ Dz.U. 2021, C 50, s. 3.

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. 2008, L 293, s. 3).