Sprawa T-210/15: Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2015 r. - Deutsche Telekom/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.270.28/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 sierpnia 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 kwietnia 2015 r. - Deutsche Telekom/Komisja

(Sprawa T-210/15)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 270/36)

(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Telekom AG (Bonn, Niemcy) (przedstawiciele: A. Rosenfeld i O. Corzilius, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 17 lutego 2015 r. w sprawie wniosku strony skarżącej o udzielenie dostępu do dokumentów na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 - GESTDEM 2014/4555;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Dokumenty, do których strona skarżąca chce uzyskać dostęp, dotyczą postępowania w sprawie nadużywania pozycji dominującej na podstawie art. 102 TFUE.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 ¹ oraz obowiązku uzasadnienia

- Strona skarżąca twierdzi, iż Komisja niesłusznie nie zbadała szczególnego uregulowania w sprawie odstępstw dotyczących ochrony procesu podejmowania decyzji i jego restrykcyjnych przesłanek, chociaż przepis ten reguluje wyraźnie przypadek - taki jak w niniejszej sprawie - wystąpienia z wnioskiem o ujawnienie dokumentów po zamknięciu postępowania. Co więcej, instytucja ta nie uzasadniła swojego postępowania.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret pierwsze i trzecie rozporządzenia nr 1049/2001 w braku zastosowania odstępstw

- Strona skarżąca utrzymuje, że Komisja, opierając się na ogólnym domniemaniu, niesłusznie potwierdziła możność zastosowania odstępstw dotyczących ochrony interesów handlowych osób trzecich i celów czynności dochodzeniowych do dokumentów zamkniętego postępowania. Tym samym Komisja naruszyła obowiązek konkretnego i indywidualnego zbadania dokumentów, do których odnosi się wniosek o udzielenie dostępu. Co więcej, nie wykazała ona żadnego konkretnego naruszenia chronionych interesów.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 akapit ostatni rozporządzenia nr 1049/2001 z powodu istnienia nadrzędnego interesu publicznego w ujawnieniu informacji

- Strona skarżąca twierdzi w ramach tego zarzutu, że istnieje nadrzędny publiczny interes w ujawnieniu żądanych dokumentów. Ten nadrzędny publiczny interes wiąże się z promowaniem dobrej praktyki administracyjnej, przeprowadzeniem środków dostosowawczych, zbadaniem ewentualnych roszczeń odszkodowawczych, jak również z kontrolą sądową działania administracji. Strona skarżąca jest zdania, iż w przypadku nieuzyskania dostępu do danych dokumentów nie będzie ona miała możliwości skontrolowania dotyczących jej działań Komisji.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 4 rozporządzenia nr 1049/2001 z powodu nieprzeprowadzenia konsultacji z osobami trzecimi

- W tym względzie strona skarżąca podnosi, że Komisja błędnie z punktu widzenia prawa nie przeprowadziła konsultacji z osobami trzecimi w przedmiocie ujawnienia dotyczących ich dokumentów.

5. Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 z powodu nieudzielenia częściowego dostępu do dokumentów

- W ramach tego zarzutu strona skarżąca zarzuca Komisji, że niesłusznie odmówiła jej częściowego dostępu do spornych dokumentów.

6. Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa pierwotnego z powodu naruszenia prawa podstawowego do dostępu do dokumentów przewidzianego w art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i zasady przejrzystości na podstawie art. 15 ust. 3 TFUE

- Strona skarżąca twierdzi, że prawo dostępu do żądanych dokumentów wynika (posiłkowo) bezpośrednio z prawa pierwotnego i powinno zostać jej przyznane na tej podstawie. Całkowita odmowa udzielenia dostępu stanowi nieproporcjonalną ingerencję w prawo podstawowe do dostępu do dokumentów przewidziane w art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Rozporządzenie nr 1049/2001 powinno być interpretowane w świetle tego prawa podstawowego i zasady przejrzystości ustanowionej w art. 15 ust. 3 TFUE.

7. Zarzut siódmy dotyczący naruszenia art. 8 rozporządzenia nr 1049/2001 z powodu nieprzestrzegania terminów

- W ramach tego zarzutu strona skarżąca utrzymuje, że Komisja naruszyła bezwzględne przepisy dotyczące terminów, gdyż nie rozpatrzyła wniosku potwierdzającego w przewidzianym terminie i wielokrotnie bez uzasadnienia przedłużała terminy.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).