Sprawa T-203/11: Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2011 r. - Transports Schiocchet - Excursions przeciwko Radzie i Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.186.27

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 czerwca 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2011 r. - Transports Schiocchet - Excursions przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-203/11)

(2011/C 186/51)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 25 czerwca 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Transports Schiocchet - Excursions (Beuvillers, Francja) (przedstawiciel: É. Deshoulières, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej i Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– nakazanie Radzie Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej solidarnego naprawienia SARL Transport Schiocchet - Excursions wyrządzonej jej szkody majątkowej w wysokości 8.372.483 EUR;

– orzeczenie, że zasądzone w ten sposób kwoty będą zawierały odsetki liczone od dnia wniesienia do Komisji Europejskiej wstępnej skargi o odszkodowanie;

– obciążenie Rady Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej poniesionymi przez skarżącą kosztami postępowania, na podstawie art. 87 regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu skarżąca podnosi dwa zarzuty:

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym przez sąd a w szczególności ciążącego na organach Unii Europejskiej obowiązku umożliwienia wniesienia skutecznego odwołania w przypadku naruszenia praw przyznanych jednostkom na podstawie przepisów Unii Europejskiej. Skarżąca wskazuje też z jednej strony brak sankcji wobec państw członkowskich i przewoźników niezamierzających przestrzegać procedury wydawania zezwoleń ustanowionej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 684/92 a z drugiej strony brak systemu odszkodowań dla przewoźników, którzy poddają się tej procedurze wydawania zezwoleń.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 94-96 TFUE w zakresie w jakim Komisja była zobowiązana zbadać prawidłowość stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92⁽¹⁾, skutecznie zatrzymać podmioty gospodarcze, które nie poddały się systemowi zezwoleń przewidzianemu w rozporządzeniu i położyć kres dyskryminacji wynikającej z zastosowania rozporządzenia. Skarżąca powołuje się na brak podjęcia przez Komisję niezbędnych środków dotyczących wykonania wspomnianego rozporządzenia pomimo szeregu skarg złożonych przez skarżącą, za pomocą których ukazano, iż Komisja została poinformowana o tej sytuacji. Owa bezczynność pozwanej, podczas gdy miała ona rzeczywistą wiedzę o niekorzystnej sytuacji skarżącej, stanowi zdaniem tej ostatniej poważne i oczywiste uchybienie powodujące wystarczająco istotne naruszenie art. 94-96 TFUE.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem (Dz.U. L 74 1992, s. 1).