Sprawa T-201/19: Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2019 r. - Societa Agricola Tenuta di Rimale i in./Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.213.48

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 czerwca 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 5 kwietnia 2019 r. - Società Agricola Tenuta di Rimale i in./Komisja Europejska

(Sprawa T-201/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 213/48)

(Dz.U.UE C z dnia 24 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Società Agricola Tenuta di Rimale (Fidenza, Włochy) i dziewięciu innych skarżących (przedstawiciele: M. Libertini, A. Scognamiglio i M. Spolidoro, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności zaskarżonego pisma pozwanej i zobowiązanie Komisji do ponownego zbadania zarzutów zawartych w złożonej do niej skardze. Badanie to powinno zostać dokonane w oparciu o odmienną i bardziej prawidłową wykładnię art. 150 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych ¹ , i o dogłębniejsze zbadanie sprawy, które ujawni brak logiki i niespójność argumentów podnoszonych przez Consorzio w celu potwierdzenia na czas nieoznaczony dyskryminującej i nieuzasadnionej regulacji podaży mleka do produkcji sera o chronionej nazwie pochodzenia Parmigiano Reggiano.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga dotyczy pisma Komisji UE - Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich - z dnia 6 lutego 2019 r. zamykającego postępowanie w sprawie skargi do Komisji złożonej przez skarżących w dniu 5 lutego 2018 r., w której podnieśli oni niezgodność z prawem dekretu Ministerstwa Rolnictwa, Żywności i Leśnictwa z dnia 15 grudnia 2016 r. nr w sprawie zatwierdzenia planu regulacji podaży sera Parmigiano-Reggiano na okres trzech lat 2017-2019, a także dekretu tegoż ministerstwa z dnia 19 września 2017 r. nr, zatwierdzającego zmiany planu regulacji podaży sera Parmigiano-Reggiano na okres trzech lat 2017-2019.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy błędnej wykładni art. 150 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w części odnoszącej się do ustalenia kwalifikowanej większości producentów zainteresowanych proponowaną regulacją podaży.

2. Zarzut drugi dotyczy błędnej wykładni art. 150 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w części odnoszącej się do potrzeby ustalenia istotnych założeń dotyczących nierówności rynkowych dla przyjęcia tymczasowych środków regulacji podaży i do odnośnego odpowiedniego uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci dotyczy błędnej wykładni art. 150 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w części odnoszącej się do zakazu planów regulacji podaży, których treść jest dyskryminująca.

¹ Dz.U. 2013, L 347, s. 608.