Sprawa T-191/06: Skarga wniesiona w dniu 18 lipca 2006 r. - FMC Foret przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2006.212.41
Akt nienormatywny(Sprawa T-191/06)
(2006/C 212/71)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: FMC Foret S.A. (Sant Cugat del Vallés, Hiszpania) (Przedstawiciel: M. Seimetz, lawyer)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 1766 wersja ostateczna z dnia 3 maja 2006 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/F/38.620 - Nadtlenek wodoru i nadboran), w zakresie w jakim nakłada ona grzywnę na skarżącą;
– ewentualnie, obniżenie kwoty grzywny, która została nałożona na skarżącą, oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W swojej skardze skarżąca wnosi, w zakresie w jakim to jej dotyczy, o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 1766 wersja ostateczna z dnia 3 maja 2006 r. w sprawie COMP/F/38.620 - Nadtlenek wodoru i nadboran, w której Komisja stwierdziła, że zainteresowane przedsiębiorstwa naruszyły art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 porozumienia o EOG, uczestnicząc w jednym i ciągłym naruszeniu dotyczącym nadtlenku wodoru i nadboranu sodu, obejmującym cały obszar EOG, polegającym głównie na wymianie przez konkurentów informacji o cenach i wielkości sprzedaży, na porozumieniach cenowych, porozumieniach w sprawie zmniejszenia mocy produkcyjnej na obszarze EOG oraz nadzorze nad porozumieniami antykonkurencyjnymi.
Na poparcie swoich żądań o ograniczenie przedstawionych jej zarzutów skarżąca powołuje się przede wszystkim na wymogi dowodowe, które zostały jej postawione przez Komisję, a następnie powołuje się na naruszenie przysługującego jej prawa do obrony.
Po pierwsze, skarżąca utrzymuje, że Komisja nie wypełniła spoczywającego na niej obowiązku dowodowego oraz że nie dokonała właściwej oceny materiału dowodowego dotyczącego istnienia kartelu. W związku z powyższym skarżąca krytykuje Komisję za to, że pomimo wątpliwości wyrażonych w tym względzie przez jej funkcjonariusza ds. przesłuchań oparła się ona na mglistych, niepopartych żadnymi dowodami twierdzeniach zamieszczonych we wnioskach o złagodzenie sankcji, które zostały złożone przez inne przedsiębiorstwa.
Skarżąca ponadto utrzymuje, że nie zakwestionowano zarówno złożonych przez nią zeznań, jak i materiału dowodowego, który przedłożyła na różnych etapach postępowania celem wykazania nietrafności postawionych jej zarzutów, a które zostały ostatecznie odrzucone przez Komisję bez żadnego uzasadnienia.
Po drugie, skarżąca zarzuca Komisji, że niezgodnie z prawem nie przekazała jej zgromadzonego materiału dowodowego. W tym względzie uznaje ona, iż została pozbawiona prawa do obrony w zakresie dostępu do odpowiedzi, które zostały udzielone na pismo Komisji w sprawie przedstawienia zarzutów, podczas gdy - jej zdaniem - z udzielonej przez nią odpowiedzi można wywnioskować, iż odmówiła ona uczestnictwa w działalności kartelu.
Ostatecznie FMC Forest uznaje, że kwota grzywny, która została na nią nałożona przez Komisję, jest nadmierna i nieproporcjonalna, mając na uwadze jej obrót i bierną rolę, jaką - zdaniem skarżącej - odgrywała ona w domniemanym kartelu.