Sprawa T-181/17: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2017 r. - PC/EASO.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.357.13/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 23 października 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2017 r. - PC/EASO

(Sprawa T-181/17)

Język postępowania: fiński

(2017/C 357/18)

(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: PC (przedstawiciel: adwokat L. Railas)

Strona pozwana: Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- zobowiązanie EASO do uchylenia i zniszczenia anonimowego, uwłaczającego godności ludzkiej dokumentu pochodzącego z uzasadnionej decyzji z dnia 15 czerwca 2016 r. oraz do wydania nowej decyzji odnoszącej się do antydatowanej decyzji EASO/ED/2015/358 oraz do wydanej na jej podstawie decyzji o zwolnieniu EASO/HR/2015/ 607, o których stwierdzenie nieważności skarżąca wniosła w sprawie T-610/16;

- zobowiązanie EASO do usunięcia oddzielnych akt osobowych i do prowadzenia względem skarżącej zgodnie z art. 26 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej tylko jednego zestawu akt osobowych, których dokumenty byłyby zgodne z regulaminem pracowniczym, oraz do usunięcia z akt osobowych skarżącej dokumentów pisemnych, których identyfikacja nie jest całkowicie pewna i które nie powinny tam figurować;

- zobowiązanie EASO do zbadania procesu powstania dokumentu EASO/ED/2015/358 oraz zobowiązanie zarządu EASO do podjęcia na mocy art. 29 [ust. 1] lit. b) i art. 31 ust. 6 rozporządzenia nr 439/2010 w sprawie utworzenia EASO środków w wyniku niewłaściwego administrowania przez EASO oraz zasądzenie na rzecz skarżącej odszkodowania w wysokości 30 000 EUR z tytułu naruszenia art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej polegającego na tym, że EASO przyjęło niekorzystny dla niej środek indywidualny;

- zobowiązanie EASO do zbadania stosowania wobec skarżącej mobbingu w miejscu pracy oraz zobowiązanie zarówno EASO, jak i zarządu EASO do podjęcia środków wobec odpowiedzialnych za mobbing w miejscu pracy oraz zasądzenie od nich na rzecz skarżącej 30 000 EUR z tytułu tego długotrwałego zawinionego działania administracji;

- zobowiązanie EASO do zbadania przekazania poufnych dokumentów dotyczących skarżącej nieupoważnionym osobom trzecim oraz zobowiązanie EASO i zarządu EASO do podjęcia środków wobec odpowiedzialnych za przekazanie dokumentów oraz zasądzenie od nich na rzecz skarżącej 20 000 EUR z tytułu zawinionego działania administracji;

- zobowiązanie EASO do zbadania naruszeń Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz zobowiązanie EASO i zarządu EASO do podjęcia środków wobec odpowiedzialnych za naruszenia tego protokołu oraz zasądzenie na rzecz skarżącej 20 000 EUR z tytułu zawinionego działania administracji;

- zobowiązanie EASO do przywrócenia trwającego pięć lat odpłatnego stosunku zatrudnienia skarżącej, tak aby nadal istniał on w sposób nieprzerwany, oraz zasądzenie od EASO na rzecz skarżącej w ramach odszkodowania zapłaty wynagrodzenia, dodatków i składek emerytalnych obciążających pracodawcę za okres, w którym nie była ona zatrudniona, do czasu przywrócenia jej stosunku zatrudnienia;

- posiłkowo, w razie gdyby nie mógł zostać przywrócony stosunek pracy skarżącej, zasądzenie od EASO na rzecz skarżącej zapłaty wynagrodzenia, dodatków i składek emerytalnych obciążających pracodawcę za nieprzerwany okres pięciu lat;

- zasądzenie od EASO na rzecz skarżącej 30 000 EUR z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, to znaczy za zniewagę, której doznała ze względu na sposób, w którym EASO zastosowało prawo do wysłuchania wbrew duchowi art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; i

- zasądzenie od EASO zwrotu kosztów poniesionych przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na następujących zarzutach:

1. Po pierwsze, skarżąca była wielokrotnie i systematycznie narażona w miejscu pracy na mobbing, który organizował i którym sterował jej przełożony. Prowadziło to na przykład do nietypowych warunków pracy w okresie próbnym, który z tego względu był pozbawiony uczciwości oraz bezstronności i który był nacechowany autorytarną postawą, manipulacją i publicznie wyrażaną niemerytoryczną krytyką wobec skarżącej.

2. Po drugie, wydana przez EASO uzasadniona decyzja EASO/HR/2016/525 zawiera oparty na anonimowych oświadczeniach dokument, który w żaden sposób nie jest związany z zakończeniem stosunku zatrudnienia skarżącej i nie figuruje w aktach osobowych skarżącej.

3. Po trzecie, EASO pozbawiło skarżącą możliwości obrony w ten sposób, że nakazało sporządzić dokument EASO/ED/ 2015/358 z mocą wsteczną i naruszyło art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

4. Po czwarte, EASO zniesławiło skarżącą także poza EASO między innymi w ten sposób, że wysłało do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich uzasadnioną decyzję EASO/HR/2016/525, która zawiera bezpodstawny, nieistotny i niepotwierdzony dokument odnoszący się do skarżącej.

5. Po piąte, niezgodne z art. 17 i 19 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej EASO przekazało poufne dokumenty dotyczące skarżącej osobom trzecim, które nie były uprawnione do zapoznania się z tymi dokumentami.

6. Po szóste, EASO naruszyło zasadę spójności akt, jako że prowadziło dwa różne zestawy akt osobowych skarżącej i odmówiło wbrew art. 26 regulaminu pracowniczego urzędników Unii uznania za miarodajne nawet danych w otwartych aktach osobowych.