Sprawa T-174/23: Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2023 r. - Willemsen/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.216.49

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 czerwca 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 marca 2023 r. - Willemsen/Komisja

(Sprawa T-174/23)

Język postępowania: niderlandzki

(2023/C 216/64)

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Merel Johanna Willemsen (Amsterdam, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat G. Geelkerken, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 14 grudnia 2021 r. dotyczącej odzyskania wierzytelności zarejestrowanej w nocie obciążeniowej nr 4840200003 (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją") i wyjaśnienie, że strona skarżąca nie jest nic winna Komisji;

- tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz stwierdzenie, że strona skarżąca nie jest nic winna Komisji, gdyż ich wzajemne należności zostały uregulowane;

- tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a jeżeli okaże się, że po takim stwierdzeniu strona skarżąca jest winna Komisji pewną kwotę, obniżenie tej kwoty do zera;

- tytułem kolejnego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a jeżeli okaże się, że po takim stwierdzeniu strona skarżąca jest winna Komisji pewną kwotę, obniżenie tej kwoty w rozsądnym zakresie;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszej sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy zakończenia uczestnictwa strony skarżącej w projekcie badawczym, w odniesieniu do którego Komisja podpisała umowę dotacji z Universita Degli Studi di Trento (uniwersytetem w Trydencie, Włochy, zwanym dalej "koordynatorem"), oraz tego, że okoliczność, iż strona skarżąca nie była w stanie świadczyć ani ukończyć uzgodnionych prac wynika z działań kierownika projektu i koordynatora, których nie można przypisać samej stronie skarżącej. Ponieważ spoczywający na stronie skarżącej obowiązek wycofania się z uczestnictwa w projekcie należy do sfery ryzyka ponoszonego przez Komisję, a także z uwagi na rozwój wydarzeń w trakcie realizacji projektu, strona skarżąca nie jest nic winna Komisji.

2. Zarzut drugi dotyczy okoliczności, że błędy i uchybienia proceduralne, których dopuścili się kierownik projektu i koordynator, są na tyle poważne, że stronie skarżącej nie można postawić żadnych zarzutów.

3. Zarzut trzeci dotyczy okoliczności, że strona skarżąca została pozbawiona dostępu do wyników badań i materiałów oraz poniosła szkodę, ze względu na którą nie można wobec niej formułować jakichkolwiek zastrzeżeń.

4. Zarzut czwarty dotyczy tego, że rozwój wydarzeń w toku całego okresu realizacji projektu, jak też transgraniczne podejście kadry kierowniczej do strony skarżącej całkowicie wykluczają możliwość kierowania zarzutów przeciwko niej. Chodzi tu o przypadek "siły wyższej", a sytuacja osobista strony skarżącej także powinna uzasadniać odstąpienie przez Komisję od dochodzenia roszczeń wobec niej.