Sprawa T-162/13: Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2013 r. - Magic Mountain Kletterhallen i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.147.25/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 maja 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2013 r. - Magic Mountain Kletterhallen i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-162/13)

(2013/C 147/46)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 25 maja 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Magic Mountain Kletterhallen GmbH (Berlin, Niemcy), Kletterhallenverband Klever e.V. (Lipsk, Niemcy), Neoliet Beheer BV (Son, Niderlandy) i Pedriza BV (Haarlem, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci M. von Oppen i A. Gerdung)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie na podstawie art. 264 ust. 1 TFUE nieważności decyzji Komisji C(2012) 8761 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2012 r. dotyczącej pomocy państwa SA.33952 (2012/NN) - Niemcy, Kletteranlagen des Deutschen Alpenvereins;

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE

– Skarżący twierdzą w ramach tego zarzutu, że Komisja niesłusznie stwierdziła, że sporna pomoc jest zgodna z rynkiem wewnętrznym, gdyż nie występują przesłanki art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE. Skarżący twierdzą, że pomoc nie służy celowi wspólnego interesu. W tym kontekście podnoszą m.in., że wykazuje się to tylko poprzez niewydolność rynku, czego w tej sprawie brak. Skarżący twierdzą ponadto, że brak jest zgodności w rozumieniu art. 106 ust. 2 TFUE. Ponadto ich zdaniem pomoc nie nadaje się do usunięcia rzekomego problemu efektywności rynku. Poza tym pomoc nie ma skutku pobudzającego. Komisja jedynie domniemywa skutku pobudzającego. Do tego pomoc jest nieproporcjonalna. Komisja domniemywa jedynie, że władze krajowe gwarantują proporcjonalność poszczególnej pomocy, i opiera swoje domniemanie błędnie na statusie użyteczności publicznej zainteresowanego stowarzyszenia. Skarżący kwestionują ponadto nieprawidłowe rozważenie interesów przez Komisję. Komisja nie porównała negatywnych i pozytywnych skutków pomocy. W końcu w tym kontekście podnosi się, że pomoc na funkcjonowanie (a przyznana pomoc stanowi przede wszystkim pomoc na funkcjonowanie) w razie wątpliwości jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym.

2) Zarzut drugi dotyczący braku wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego

– Skarżący podnoszą w tym miejscu, że Komisja niesłusznie mimo poważnych trudności przy ocenie zgodności pomocy z rynkiem wewnętrznym nie wszczęła formalnego postępowania wyjaśniającego. Wskazówką poważnych trudności jest długi czas trwania wstępnego postępowania wyjaśniającego - tu ponad rok. Mimo to Komisja nie zapewniła wystarczającego zbadania niezbędnych faktów. Zdaniem skarżących niezbędne dokładne zbadanie rynku hal do wspinaczki mogło odbyć się tylko w ramach formalnego postępowania wyjaśniającego. Ponadto rozpatrywana przez Komisję skarga poruszała trudne kwestie prawne dotyczące działalności gospodarczej stowarzyszeń użyteczności publicznej. Skarżący twierdzą również, że jako konkurujące przedsiębiorstwa względnie związki przedsiębiorstw są zainteresowanymi stronami zgodnie z art. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 659/1999 i mają prawo do przedstawienia uwag w formalnym postępowaniu wyjaśniającym zgodnie z art. 108 ust. 2 TFUE, którego zostali pozbawieni wskutek błędnej decyzji o niewszczynaniu tego postępowania.