Sprawa T-161/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. - First Islamic Investment Bank przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.141.24/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 maja 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. - First Islamic Investment Bank przeciwko Radzie

(Sprawa T-161/13)

(2013/C 141/44)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 18 maja 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: First Islamic Investment Bank Ltd (Labuan, Malezja) (przedstawiciele: adwokaci B. Mettetal i C. Wucher-North)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności ust. I.I.10 załącznika do decyzji Rady 2012/829/WPZiB z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 356, s. 71) w zakresie, w jakim dotyczy strony skarżącej;

– stwierdzenie nieważności ust. I.I.10 załącznika do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1264/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 356, s. 55) w zakresie, w jakim dotyczy strony skarżącej;

– obciążenie strony pozwanej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący tego, że strona skarżąca nie wspomaga wskazanych podmiotów w naruszaniu przepisów Unii Europejskiej dotyczących Iranu i nie zapewnia wsparcia finansowego rządowi Iranu. Strona skarżąca nie jest także wykorzystywana do przekazywania płatności związanych z ropą naftową. Tym samym materialne kryteria wskazania na podstawie zakwestionowanych załączników do decyzji 2012/829/WPZiB z dnia 21 grudnia 2012 r. i do rozporządzenia nr 1264/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. nie są spełnione w odniesieniu do strony skarżącej lub Rada dopuściła się oczywistego błędu w ocenie przy określaniu, czy kryteria te zostały spełnione. Rada nie zastosowała także prawidłowego schematu badania.

2) Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada naruszyła wymogi proceduralne dotyczące podania odpowiedniego uzasadnienia w załącznikach do decyzji 2012/829/WPZiB i do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1264/2012 oraz poszanowania prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.

3) Zarzut trzeci dotyczący tego, że wskazanie strony skarżącej narusza zasadę proporcjonalności.