Sprawa T-153/16: Skarga wniesiona w dniu 8 kwietnia 2016 r. - Acerga/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.200.28

Akt nieoceniany

Wersja od: 6 czerwca 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 kwietnia 2016 r. - Acerga/Rada

(Sprawa T-153/16)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 200/40)

(Dz.U.UE C z dnia 6 czerwca 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Asociación de armadores de cerco de Galicia (Acerga) (Sada, Hiszpania) (przedstawiciel: B. Huarte Melgar, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) 2016/72 z dnia 22 stycznia 2016 r. ustalającego uprawnienia do połowów na 2016 rok dla niektórych stad ryb i grup stad ryb oraz rozporządzenia Rady (UE) 2016/458 z dnia 30 marca 2016 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/72 w odniesieniu do niektórych uprawnień do połowów;

- obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, oparty na naruszeniu zasady względnej stabilności.

Skarżąca twierdzi w tym zakresie, że ze względu na stosowanie zawsze takich samych kwot przydziału uprawnień do połowów nie są uwzględniane regiony państw członkowskich, które weszły do EWG od 1981 r., których miejscowa ludność jest (i była w owym czasie) w najwyższym stopniu zależna od rybołówstwa. W konsekwencji nie jest realizowany cel służący względnej stabilności. Ponadto, nawet w sytuacji gdy uznaje się ten stały klucz podziału, należy zauważyć, że kwoty te zmieniły się na przestrzeni lat, a zatem z pominięciem kryterium względnej stabilności.

2. Zarzut drugi, oparty na wypaczeniu celu w zakresie osiągania korzyści ekonomicznych, społecznych i w dziedzinie zatrudnienia określonego w art. 2 ust. 2 akapit pierwszy WPRyb z 2013 r. z powodu nieuwzględnienia hiszpańskich regionów, których miejscowa ludność jest w najwyższym stopniu zależna od rybołówstwa.

3. Zarzut trzeci, oparty na uchybieniu zasadzie niedyskryminacji, ponieważ w zaskarżonych uregulowaniach zastosowano względną stabilność do porównywalnych sytuacji w odmienny sposób.

4. Zarzut czwarty, oparty na naruszeniu zasady solidarności, o której mowa w art. 3 TFUE.

Skarżąca podnosi w ramach tego zarzutu, że zarówno podział krajowych kwot połowowych (oparty na względnej stabilności) przydzielony w rozporządzeniu (UE) 2016/72 jak i środki pomocnicze mające na celu kontrolę nakładu połowowego nie mają zastosowania w ten sam sposób do wszystkich państw członkowskich.

5. Zarzut piąty, oparty na naruszeniu zasady otwartej gospodarki rynkowej i wolnej konkurencji, oraz podstawowej zasady Unii Europejskiej swobodnego przepływu kapitału.

Skarżąca twierdzi w ramach tego zarzutu, że w rozporządzeniu (UE) 2016/72 nie wskazano możliwości wymiany kwot połowowych za pomocą zbywalnych praw do dokonywania połowów pomiędzy przedsiębiorstwami lub organizacjami producentów państw członkowskich UE.