Sprawa T-145/07: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. - OTIS i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.155.30/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 7 lipca 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2007 r. - OTIS i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-145/07)

(2007/C 155/56)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 7 lipca 2007 r.)

Strony

Strona skarżąca: Otis SA (Dilbeek, Belgia), Otis GmbH & Co. OHG (Berlin, Niemcy), Otis BV (Amersfoort, Niderlandy) i Otis Elevator Co. (Farmington, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokat A. Winckler i J. Temple Lang, solicitor)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europesjkich

Żądania strony skarżącej

– uchylenie lub znaczne obniżenie grzywny nałożonej na Otis w zaskarżonej decyzji

– obciążenie Komisji wszystkimi poniesionymi przez Otis kosztami, które są związane z tą sprawą; i

– zarządzenie wszelkich środków, które Trybunał uzna za stosowne.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca, na podstawie art. 230 WE, wnosi o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007) 512 wersja ostateczna z dnia 21 lutego 2007 r. (sprawa COMP/E-1/38.823 - PO/Windy i Schody ruchome), w której skarżący wraz z innymi przedsiębiorstwami zostali obciążeni odpowiedzialnością za udział w czterech jednolitych, złożonych i ciągłych naruszeniach art. 81 ust. 1 WE polegających na podziale rynków poprzez uzgadnianie i/lub koordynację przetargów i umów sprzedaży, instalację, obsługę i modernizację wind i schodów ruchomych.

Na poparcie swojej skargi skarżący podnoszą dziewięć zarzutów nie kwestionując ustaleń faktycznych zawartych w zaskarżonej decyzji.

Komisja nie zastosowała właściwych kryteriów prawnych obciążając odpowiedzialnością Otis Elevator Company za zachowanie podmiotów lokalnych w zakresie, w jakim Otis Elevator Company nie posiada decydującego wpływu na bieżącą działalność gospodarczą tych lokalnych spółek zależnych i nie mogła być świadoma popełnionych przez nie naruszeń.

Komisja naruszyła wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien(1) i zasadę proporcjonalności:

– poprzez zwiększenie kwoty grzywny w celu odstraszenia na podstawie obrotu całej grupy; i

– poprzez nieuwzględnienie przez Komisję w trakcie ustalania kwoty wyjściowej grzywny dotyczącej Niemiec, że niedozwolone porozumienia odnosiły się jedynie do schodów ruchomych "wysokiej klasy"/o dużej szybkości, które stanowią zaledwie niewielką część gamy schodów. Komisja naruszyła komunikat w sprawie współpracy(2):

– nie przyznając spółce Otis zwolnienia z tytułu niedozwolonych porozumień w Niemczech z powodu dostarczenia przez tą spółkę jako jedyną dowodów i informacji dotyczących pełnego zakresu i okresu trwania porozumień dotyczących wind i schodów ruchomych; lub

– nie przyznając częściowego zwolnienia odpowiednio w odniesieniu do schodów ruchomych i wind w niektórych okresach a także nie przedstawiając uzasadnienia w tym przedmiocie.

Tytułem żądania ewentualnego, skarżący wnoszą o przyznanie 50 % obniżenia grzywny a w każdym razie obniżenia znacznie przekraczającego 25 %. Skarżący twierdzą, że Komisja nie doceniła zakresu i istotnej wartości dodanej dowodu przedstawionego przez spółkę Otis.

Ponadto Komisja naruszyła uzasadnione oczekiwania spółki Otis i zasadę proporcjonalności:

– nie przyznając zwykłego 10 % obniżenia grzywny z tytułu niekwestionowania ustaleń faktycznych w odniesieniu do Belgii, Niemiec i Luksemburga; i

– nie przyznając obniżenia grzywny z tytułu dostarczenia dodatkowych informacji wyjaśniających.

Wreszcie, Komisja nieprawidłowo zastosowała komunikat w sprawie współpracy i wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien ustalając grzywnę dotyczącą Belgii, Niemiec i Luksemburga.

______

(1) Komunikat Komisji z dnia 14 stycznia 1998 r. zatytułowany "Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy artykułu 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz artykułu 65 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali" (Dz.U. 1998 C 9, str. 3).

(2) Komunikat Komisji dotyczący nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach kartelowych (Dz. U. 2002 C 45, str. 3).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.