Sprawa T-134/12: Skarga wniesiona w dniu 27 marca 2012 r. - Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.157.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 czerwca 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 27 marca 2012 r. - Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT przeciwko Komisji

(Sprawa T-134/12)

(2012/C 157/16)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 2 czerwca 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Investigación y Desarrollo en Soluciones y Servicios IT, SA (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat M. Jiménez Perona)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej sygnatura Ares (2012)39854 z dnia 19 stycznia 2012 r. nakazującej zapłatę not obciążeniowych odpowiadających kontroli 09-INFS-001/041.

– zasądzenie od Komisji odszkodowania za szkodę wynikającą dla skarżącej w wyniku bezprawnego zachowania Komisji, którego dotyczy skarga, wynoszącego 732.788 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca w niniejszym postępowaniu zawarła szereg umów z Komisją w dziedzinie badań i rozwoju, z których wszystkie podlegały decyzji Komisji C(2003) 3834 z dnia 23 października 2003 r. zawierającej standardową umowę FP 5 lub FP 6 i postanowienia ogólne FP 5 i FP 6.

W związku z tymi umowami i opierając się na wynikach dochodzenia Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i kontroli przeprowadzonej przez Komisję, Komisja wydała decyzję o cofnięciu subwencji.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do obrony ze względu na sposób przeprowadzenia tej kontroli.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady bezpieczeństwa prawnego, ponieważ pozwana cały czas nie uwzględniała obowiązujących ram prawnych.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez pozwaną instytucję obowiązku uzasadnienia aktów prawnych.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady domniemania niewinności z uwagi na ton, jakiego DG INFSO użyło w sprawozdaniu z kontroli.

5) Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji, które to naruszenie wynikło z naruszenia ciążącego na audytorach obowiązku bezstronności i słuszności.

6) Zarzut szósty dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań w szczególności w odniesieniu do braku akredytacji audytorów zewnętrznych i do samych podstaw postępowania kontrolnego.

7) Zarzut siódmy dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

8) Zarzut ósmy dotyczący naruszenia prawa do prywatności.