Sprawa T-134/05: Skarga wniesiona w dniu 26 marca 2005 r. przez Królestwo Belgii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2005.132.33/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-134/05)
(2005/C 132/59)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 28 maja 2005 r.)
W dniu 26 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Królestwa Belgii, reprezentowanego przez adwokatów Jean-Pierre'a Buyle'a i Christophe'a Steyaerta przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie w jakim uznaje ona, że "zaległe należności EFS" nie uległy przedawnieniu i, w razie potrzeby, w zakresie w jakim uznaje ona, że te należności powodują powstanie odsetek za zwłokę obliczanych na podstawie art. 86 rozporządzenia nr 2342/2002/WE,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Począwszy od 1987 r. aż do 1992 r. Komisja zwracała się do strony skarżącej o zwrot pewnych kwot pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), przekazanych przez Komisję bezpośrednio różnym instytucjom belgijskim działającym w charakterze promotorów projektów, ale niewykorzystanym przez te ostatnie zgodnie z przepisami dotyczącymi EFS.
W 2004 r. Komisja przystąpiła do potrącenia pewnych kwot zaległych należności od strony skarżącej z należnościami strony skarżącej wobec Komisji. W następstwie tych potrąceń, strona skarżąca skierowała do Komisji kilka pism, na które Komisja odpowiedziała poprzez wydanie zaskarżonej decyzji, wskazując, że zaległe należności nie uległy przedawnieniu w przeciwieństwie do twierdzeń strony skarżącej.
Na poparcie swojej skargi, strona skarżąca podnosi, że sporne należności uległy przedawnieniu na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2888/95/WE lub ewentualnie na podstawie przepisów prawa belgijskiego, mających zastosowanie w niniejszym przypadku zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia nr 2888/95/WE.
Strona skarżąca kwestionuje również naliczenie przez Komisję odsetek za zwłokę. Według strony skarżącej, w niniejszym przypadku istnieją przepisy szczególne, tzn. rozporządzenie nr 1865/90/EWG i rozporządzenie nr 448/2001/WE, stanowiące odstępstwo od art. 86 rozporządzenia nr 2342/2002/WE przywołanego przez Komisję dla uzasadnienia naliczenia odsetek za zwłokę. Strona skarżąca podnosi, że te przepisy szczególne nie przewidywały naliczenia odsetek za zwłokę w zakresie działań EFS uzgodnionych przed 6 lipca 1990 r. i stąd Komisja nie może domagać się odsetek za zwłokę od spornych należności.