Sprawa T-117/15: Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2015 r. - Estonia/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.171.28

Akt nieoceniany

Wersja od: 26 maja 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 marca 2015 r. - Estonia/Komisja

(Sprawa T-117/15)

Język postępowania: estoński

(2015/C 171/33)

(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Estońska (przedstawiciel: Kristi Kraavi-Käerdi)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji zawartej w piśmie Komisji Europejskiej z dnia 22 grudnia 2014 r. (Ares[2014] 4324235), w której Komisja odmówiła zmiany decyzji Komisji 2006/776/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie pobieranych opłat za niewyeliminowane nadwyżki cukru ¹ ;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący sprzeczności zaskarżonej decyzji z rozdziałem 4 pkt 2 załącznika IV do aktu przystąpienia ² w związku z art. 58 aktu przystąpienia.

- Z wyroku Trybunału w sprawie Pimix (C-146/11, EU:C:2012:450) wynika jednoznacznie, że decyzja Komisji 2006/ 776 już od chwili jej wydania jest sprzeczna ze wspomnianymi przepisami aktu przystąpienia i że Komisja powinna była ją zmienić. Ze względu na to, że Komisja w zaskarżonej decyzji odmówiła zmiany decyzji 2006/776, również zaskarżona decyzja jest sprzeczna ze wspomnianymi postanowieniami aktu przystąpienia.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji

- Na podstawie zasady dobrej administracji Komisja jest zobowiązana do stosowania aktów prawnych zgodnie z wykładnią Trybunału. Ponieważ Komisja nie doprowadziła decyzji 2006/776 do zgodności z prawem Unii na podstawie wyroków Sądu Republika Czeska/Komisja (T-248/07, EU:T:2012:170) i Republika Litewska/Komisja (T-262/07, EU:T:2012:171) oraz wyroku Trybunału w sprawie Pimix (C-146/11, EU:C:2012:450), naruszyła zasadę dobrej administracji.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności.

- Zaskarżona decyzja i decyzja 2006/776 są sprzeczne z zasadą proporcjonalności, gdyż Estonia nie może powoływać się wobec jednostek na rozporządzenie (WE) nr 60/2004 ³ , a zobowiązania spoczywające na podstawie tych decyzji na Estonii ograniczają się do zapłaty na rzecz budżetu Unii i nie umożliwiają osiągnięcia celu, do którego zmierza system eliminowania nadwyżek cukru.

4. Zarzut czwarty dotyczący braku kompetencji Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich do wydania zaskarżonej decyzji.

- Decyzja o tym, czy należy zmienić decyzję Komisji 2006/776, powinna była zostać podjęta przez kolegium członków Komisji. Chodzi o decyzję o zasadniczym znaczeniu, której wydania nie można delegować.

¹ Decyzja Komisji 2006/776/WE z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie pobieranych opłat za niewyeliminowane nadwyżki cukru (Dz. U. L 314, s. 35).

² Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U. 2003, L 236, s. 33).

³ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 60/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. ustanawiające środki przejściowe w sektorze cukru w następstwie przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii, i Słowacji (Dz.U. L 9, s. 8).