Sprawa T-116/13 P: Odwołanie wniesione w dniu 25 lutego 2013 r. przez Giorgia Lebedefa od postanowienia wydanego w dniu 12 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-70/11 Lebedef przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.147.19/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 maja 2013 r.

Odwołanie wniesione w dniu 25 lutego 2013 r. przez Giorgia Lebedefa od postanowienia wydanego w dniu 12 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-70/11 Lebedef przeciwko Komisji

(Sprawa T-116/13 P)

(2013/C 147/35)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 25 maja 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat F. Frabetti)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

– uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie F-70/11 Lebedef przeciwko Komisji, której przedmiotem było żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny wnoszącego odwołanie za okres 1.1.2008-31.12.2008, a konkretnie części sprawozdania sporządzonej przez EUROSTAT za ten sam okres;

– uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie w pierwszej instancji;

– ewentualnie odesłanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej;

– orzeczenie w przedmiocie kosztów i obciążenie nimi Komisji Unii Europejskiej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej orzekł, iż wnoszący odwołanie nie został wyznaczony do udziału w uzgodnieniach i że jego udział w nich wchodził w zakres przysługującego mu zwolnienia z pełnienia obowiązków służbowych w połowie wymiaru czasu pracy do celów działalności związkowej (odnośnie do pkt 41-45 zaskarżonego postanowienia).

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej orzekł, iż szczególny system oceny przedstawicieli personelu obejmuje wszelką działalność związkową oraz błędnie zinterpretował powody, dla których wnoszący odwołanie nie pracował w zatrudniającej go jednostce organizacyjnej, przez co doszedł do wniosku, że wnoszący odwołanie nie miał prawa podważać kompetencji oceniających (odnośnie do pkt 50 i 51 zaskarżonego postanowienia).

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej błędnie przyjął za punkt wyjścia względy dotyczące w szczególności upoważnienia oceniających do oceny wnoszącego odwołanie jedynie na podstawie jego pracy wykonywanej na rzecz zatrudniającej go jednostki organizacyjnej oraz tego, że wnoszący odwołanie powoływał się na przysługujące mu zwolnienie z pełnienia obowiązków służbowych w połowie wymiaru czasu pracy do celów działalności związkowej, aby uzasadnić, iż nie pracował on na rzecz zatrudniającej go jednostki organizacyjnej (odnośnie do pkt 59 i 60 zaskarżonego postanowienia).

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy różnią się od okoliczności sprawy F-36/07 Lebedef przeciwko Komisji, w której zapadł wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 7 maja 2008 r., Zb.Orz.SP s. I-A-1-00143 i II-A-1-00759, i że le wnoszącemu odwołanie słusznie można było przyznać poziom wydajności IV (odnośnie do pkt 69 i 70 zaskarżonego postanowienia).