Sprawa T-103/08: Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2008 r. - Polimeri Europa i Eni przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2008.92.45/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-103/08)
(2008/C 92/88)
(Dz.U.UE C z dnia 12 kwietnia 2008 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Polimeri Europa SpA (Brindisi, Włochy), Eni SpA (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: M. Siragusa, G. M. Roberti, F. Moretti, I. Perego, F. Cannizzaro, V. Ruotolo, V. Larocca i D. Durante, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub w części, w szczególności w zakresie w jakim dotyczy skarżących, ze wszelkimi tego konsekwencjami w odniesieniu do wysokości grzywny,
– tytułem żądania ewentualnego uchylenie lub obniżenie kwoty grzywny,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W decyzji C(2007) 5910 wersja ostateczna z dnia 5 grudnia 2007 r. w sprawie COMP/F/38.629 - kauczuk chloroprenowy ("CR") (zwanej dalej "decyzją") Komisja uznała, że Polimeri Europa i Eni są solidarnie odpowiedzialne, wspólnie z innymi przedsiębiorstwami, za naruszenie art. 81 WE, ponieważ (i) uzgodniły podział i stabilizację rynków, udziałów w rynku i w sprzedaży, (ii) ustaliły i podniosły ceny kauczuku chloroprenowego, a także określiły ceny minimalne, (iii) dokonały podziału klientów i (iv) wymieniły się poufnymi informacjami handlowymi.
Na poparcie niniejszej skargi Polimeri Europa i Eni wskazują, że decyzja jest niezgodna z prawem ze względu na:
– naruszenie art. 81 WE oraz brak uzasadnienia w odniesieniu do błędnego przypisania Eni odpowiedzialności za działania spółki zależnej. Skarżące podnoszą w tym względzie, że nie można wykazać odpowiedzialności spółki dominującej jedynie na podstawie tego, iż posiada ona 100 % kapitału, a ponadto że pozwana nie dokonała prawidłowej oceny materiału dowodowego, który wskazywał na rzeczywistą niezależność spółki zależnej od spółki dominującej,
– brak zgodności z pismem kończącym postępowanie przeciwko Syndial S.p.A. (zwanej dalej "Syndial") - przedsiębiorstwu odpowiedzialnemu aż do dnia 1 stycznia 2002 r. za działalność w zakresie CR oraz naruszenie prawa do obrony,
– naruszenie art. 81 WE oraz brak uzasadnienia w odniesieniu do błędnego przypisania Polimeri Europa odpowiedzialności za zdarzenia w okresie, gdy nie ona, ale inne przedsiębiorstwo zarządzało działalnością w zakresie CR,
– niedostateczne i sprzeczne uzasadnienie, brak postępowania wyjaśniającego oraz naruszenie art. 81 WE w odniesieniu do oceny okoliczności faktycznych i dowodów,
– niedostateczne i sprzeczne uzasadnienie decyzji, brak postępowania wyjaśniającego oraz naruszenie art. 81 WE w odniesieniu do oceny naruszenia jako jednolitego i ciągłego,
– błędne - w świetle dostępnych dowodów - obliczenie czasu trwania naruszenia.
Skarżące podnoszą dalej, że grzywna nałożona na nie jest niezgodna z prawem, ponieważ narusza art. 81 WE, art. 23 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003, a także wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien.
Skarżące podnoszą w tym zakresie zarówno naruszenie zasady proporcjonalności ze względu na podwyższenie wysokości grzywny zastosowane z tytułu powrotu do naruszenia oraz celem odstraszenia, jak i niedostateczne uzasadnienie odmowy uwzględnienia okoliczności łagodzących dotyczących biernej i nieznacznej roli w naruszeniu, ograniczonego udziału w niezgodnym z prawem działaniu, zaprzestania tego udziału oraz niewykonania porozumień. Polimeri Europa i Eni podnoszą też fakt nieuwzględnienia współpracy ze strony Syndial i Polimeri Europa w celu obniżenia wysokości grzywny zgodnie ze wspomnianymi wytycznymi.
Skarżące podnoszą wreszcie naruszenie art. 81 WE oraz komunikatu Komisji dotyczącego nienakładania grzywien lub obniżenia ich kwoty w sprawach kartelowych w związku z tym, że Komisja dokonała błędnej oceny wartości materiału dowodowego dostarczonego przez Syndial i Polimeri Europa oraz odmówiła obniżenia wysokości grzywny na podstawie wspomnianego komunikatu.