Sprawa T-005/21: Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2021 r. - Stichting Comité N 65 Ondergronds Helvoirt / EEA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.88.34

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 marca 2021 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 stycznia 2021 r. - Stichting Comité N 65 Ondergronds Helvoirt / EEA

(Sprawa T-005/21)

Język postępowania: niderlandzki

(2021/C 88/46)

(Dz.U.UE C z dnia 15 marca 2021 r.)

Strony

Strona skarżąca: Stichting Comité N 65 Ondergronds Helvoirt (Helvoirt, NIderlandy) (przedstawiciele: J. Gebruers, avocaat)

Strona pozwana: Europejska Agencja Środowiska (EEA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie, że skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) zakomunikowanej stronie skarżącej w formie wiadomości poczty elektronicznej z dnia 9 listopada 2020 r. i zawierającej odmowę wystąpienia do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej "Trybunałem") z pytaniami dotyczącymi właściwej wykładni tiret piątego części C załącznika III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy, jest dopuszczalna i zasadna;

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

– ponowne przekazanie akt sprawy EEA celem wystąpienia przez nią z niezbędnymi pytaniami dotyczącymi właściwej wykładni ww. przepisu do Trybunału, stosownie do pierwotnego wniosku strony skarżącej;

– obciążanie EEA kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 23 tej dyrektywy 2008/50 oraz części C załącznika III do niej, naruszenia art. 267 TFUE, naruszenia art. 1-9 Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (zwanej dalej "konwencją z Aarhus"), naruszenia art. 10 rozporządzenia nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty oraz naruszenia art. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie Europejskiej Agencji Środowiska oraz Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska w związku z odmową wystąpienia do Trybunału z pytaniami dotyczącymi właściwej wykładni dyrektywy 2008/50.

– Na podstawie przywołanych przepisów EEA miała obowiązek wystąpienia do Trybunału z pytaniami. Sposób postępowania przez EEA, a w związku z tym i zaskarżona decyzja są niezgodne z art. 1-9 konwencji z Aarhus. Zgodnie z jej art. 1 na poziomie Wspólnoty gwarantowany jest dostęp do wymiaru sprawiedliwości.

– Celem EEA jest właśnie zapewnienie na poziomie Europy obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji, na podstawie których mogą być podejmowane niezbędne działania mające na celu ochronę środowiska. Oznacza to również, że EEA musi udzielać prawidłowych i prawnie wiążących rad w przedmiocie przepisu regulującego maksymalną odległość od krawężnika, uregulowaną w tiret piątym części C załącznika III do dyrektywy 2008/50, co nie jest jednak możliwe bez przedstawienia Trybunałowi niezbędnych pytań.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 47 i 51 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz naruszenie art. 191 TFUE w związku z uniemożliwieniem przez EEA zrealizowania w rozsądnym terminie prawa do skutecznego środka prawnego przed niezawisłym i bezstronnym sądem.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 267 TFUE w związku z rozstrzygnięciem przez EEA - w miejsce Trybunału - w przedmiocie niezbędności uzyskania odpowiedzi na pytania zadane przez stronę skarżącą.