Sprawa F-99/09: Skarga wniesiona w dniu 8 grudnia 2009 r. - Elisavet Papathanasiou przeciwko OHIM.
Dz.U.UE.C.2010.134.52/3
Akt nienormatywny(Sprawa F-99/09)
(2010/C 134/88)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 22 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Elisavet Papathanasiou (Alicante, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Przedmiot i opis sporu
Z jednej strony stwierdzenie nieważności zawartej w umowie skarżącej klauzuli przewidującej, że jej stosunek pracy ulega automatycznemu rozwiązaniu w przypadku nie zdania przez nią konkursu zewnętrznego OHIM. Z drugiej strony stwierdzenie, że konkursy OHMI/AD/01/07, OHMI/AD/02/07, OHMI/ AST01/07 i OHMI/AST/02/07 nie wywołują żadnych skutków dla jej umowy. Ponadto żądanie naprawienia szkody.
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności pisma OHIM z dnia 12 marca 2009 r. i zawartych w nim decyzji OHIM, zgodnie z którymi stosunek pracy skarżącej ulega rozwiązaniu z zachowaniem 8-miesięcznego terminu wypowiedzenia, którego początek przypada na 16 marca 2009 r. wraz ze stwierdzeniem, że stosunek pracy skarżącej pozostawał nieprzerwanie w mocy. W zakresie w jakim Sąd uzna to za konieczne skarżąca wnosi również o stwierdzenie nieważności pism OHIM z dnia 3 sierpnia 2009 r. (zawieszenie biegu terminu na trzy miesiące) i z dnia 9 października 2009 r. (oddalenie zażalenia), które, zdaniem skarżącej, mają charakter pism związanych;
– uchylenie lub stwierdzenie nieważności klauzuli rozwiązującej zawartej w art. 5 umowy o pracę pomiędzy skarżącą i OHIM i tytułem żądania ewentualnego
stwierdzenie, że rozwiązanie umowy o pracę skarżącej również w przyszłości nie może zostać oparte o tę klauzulę rozwiązującą;
stwierdzenie, że wspomniane w piśmie OHIM z dnia 12 marca 2009 r. konkursy nie mogły w każdym razie wywołać ujemnych skutków wynikających z klauzuli rozwiązującej
– zasądzenie od OHIM na rzecz skarżącej odszkodowania w odpowiedniej wysokości, podlegającej ustaleniu przez Sąd w związku z krzywdą odniesioną przez nią w następstwie decyzji wymienionych powyżej;
– w razie gdyby w chwili wydania przez Sąd orzeczenia rzeczywiste pełnienie funkcji przez skarżącą lub wypłacanie przez OHIM należnych jej kwot, pomimo dalszego trwania stosunku pracy, uległo już zakończeniu w związku z niezgodnym z prawem zachowaniem OHIM:
zasądzenie od OHIM na rzecz skarżącej, równocześnie ze stwierdzeniem, że OHIM ma obowiązek nadal zatrudniać skarżącą na tych samych warunkach i ponownie włączyć ją w ramy służbowe, odszkodowania za wyrządzoną jej szkodę majątkową, w szczególności poprzez zapłatę wszystkich ewentualnie należnych wynagrodzeń i zwrot wszystkich kosztów poniesionych przez skarżąca w związku z niezgodnym z prawem zachowaniem OHIM (po odjęciu otrzymanego zasiłku dla bezrobotnych);
ewentualnie, w razie gdyby z prawnych lub faktycznych powodów w niniejszym przypadku nie nastąpiło ponowne włączenie skarżącej w ramy służbowe lub jej dalsze zatrudnienie na dotychczasowych warunkach zasądzenie od OHIM na rzecz skarżącej odszkodowania za szkodę majątkową wynikłą z niezgodnego z prawem rozwiązania jej stosunku pracy w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy jej szacowanymi zarobkami i zarobkami, które przysługiwałyby jej w razie dalszego trwania umowy o pracę z uwzględnieniem świadczeń emerytalnych i pozostałych uprawnień
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.