Sprawa F-6/06: Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2006 r. - Scafarto przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2006.96.34/2
Akt nienormatywny(Sprawa F-6/06)
(2006/C 96/54)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Nicola Scafarto (Luksemburg, Luksemburg) [Przedstawiciel: A. D'Antuono i G. Somma, avvocati]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– orzeczenie niemożności stosowania, w rozumieniu art. 241 WE, art. 12 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego;
– uchylenie domniemanej decyzji organu powołującego oddalającej zażalenie złożone przez skarżącego na decyzję nr 000617 z dnia 17 marca 2005 r.;
– uchylenie wyżej wspomnianej decyzji w zakresie w jakim organ powołujący zaszeregował skarżącego do grupy A*6, szczebel pierwszy, zamiast do grupy A*8, szczebel pierwszy;
– zobowiązanie strony pozwanej do zastąpienia zakwestionowanej części wspomnianej decyzji postanowieniami, na podstawie których skarżący zostanie powołany do grupy A*8, szczebel pierwszy ze skutkiem wstecznym;
– zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego wszelkich kwot, które nie zostały mu wypłacone w związku z bezprawnością zaskarżonych decyzji, wraz z odsetkami;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, wpisany na listę rezerwową konkursu EUR/A/155/ 2000 do grupy zaszeregowania A6 i A7, został po wejściu w życie nowego regulaminu pracowniczego zatrudniony przez Komisję i zaszeregowany do grupy A*6.
W swojej skardze podnosi on w szczególności, że decyzja ustalająca jego grupę zaszeregowania narusza art. 31 regulaminu pracowniczego.
Podnosi on następnie, że w każdym razie wspomniana decyzja jest bezprawna, w związku z tym, że jej podstawa prawna, czyli art. 12 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, jest bezprawny w związku z naruszeniem następujących zasad: pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań, niedyskryminacji, równości traktowania, zasady zdrowego rozsądku (ragionevolezza) i dobrej administracji. Skarżący dodaje wreszcie pomocniczo, że zakładając nawet, że zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań nie jest zawsze absolutna, to każdy wyjątek lub odstępstwo od niej muszą być zgodnie z przepisami uzasadnione, który to warunek nie został spełniony w niniejszym przypadku.