Sprawa C-98/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2010 r. w sprawie T-336/08 Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzroy), wniesione w dniu 1 marca 2011 r. przez Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.145.11/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 14 maja 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 17 grudnia 2010 r. w sprawie T-336/08 Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzroy), wniesione w dniu 1 marca 2011 r. przez Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG

(Sprawa C-98/11 P)

(2011/C 145/16)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli AG (przedstawiciele: G. Hild, R. Lange, adwokaci)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi o uchylenie wyroku Sądu (pierwsza izba) z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie T-336/08 i obciążenie OHIM kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie zostaje wniesione od wyroku Sądu, w którym Sąd oddalił skargę wnoszącego odwołanie o stwierdzenie nieważności Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Ryku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 11 czerwca 2008 r., odrzucającej zgłoszenie trójwymiarowego znaku towarowego przedstawiającego zająca z czekolady z czerwoną wstążeczką.

W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie powołuje się na naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94.

Jeżeli chodzi o pierwszy zarzut związany z oceną charakteru odróżniającego, ani ocena OHIM, ani też ocena prawna dokonana przez Sąd nie spełniają wymogów prawa, ponieważ obydwie decyzje zostały wydane w oparciu o przypuszczenia. OHIM przyjął, że stwierdzenie, iż zając z czekolady stanowi typową formę związaną ze Świętami Wielkanocnymi jest prawdziwe we wszystkich państwach członkowskich Unii i że jest to bezsporne. Okoliczność ta nigdy nie była jednak bezsporna. Wnoszący odwołanie kwestionował to stwierdzenie w oparciu o obszerną argumentację merytoryczną. OHIM i Sąd miały obowiązek ustosunkowania się do tego na potrzeby dokonania oceny zgodnie z art. 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94. Następnie Sąd doszedł do wniosku, że użycie złotej folii dla zająca z czekolady jest na rynku powszechne, mimo iż w wyroku wskazane zostały jedynie trzy inne produkty zawinięte w złotą folię. Tak niewielka liczba produktów nie może zdaniem wnoszącego odwołanie prowadzić do tego, aby cecha ta została uznana za "powszechną na rynku".

Bezzasadność stwierdzenia Sądu, jakoby znak towarowy nie miał samoistnego charakteru odróżniającego na całym terytorium UE jest oczywista również w świetle okoliczności, iż przedmiotowe oznaczenie zostało zarejestrowane w piętnastu państwach członkowskich jako znak towary.

Jeżeli chodzi o ocenę drugiego zarzut przez Sąd, w myśl której znak towarowy musiał był jakoby uzyskać charakter odróżniający w następstwie używania na całym terytorium Unii, jest błędna z dwóch powodów.

Po pierwsze Sąd myli się co do kwestii, iż uzyskanie charakteru odróżniającego w następstwie używania musi nastąpić tylko tam, gdzie znak nie ma samoistnego charakteru odróżniającego. W piętnastu państwach członkowskich, w których przedmiotowy znak towarowy posiada samoistny charakter odróżniający, nie należy bowiem wymagać uzyskania przez niego charakteru odróżniającego w następstwie używania. Jeżeliby uznać, że dokonując oceny charakteru odróżniającego należy ponownie odnieść się do poszczególnych państw członkowskich, należałoby dokonać ustalenia okoliczności faktycznych w tychże państwach. Jako że zgodnie z art. 74 rozporządzenia charakter odróżniający jest badany z urzędu, OHIM powinien był dokonać konkretnych ustaleń stanu faktycznego w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego osobno. OHIM ani Sąd takich ustaleń nie dokonały.

Po drugie rozumowanie Sądu jest niezgodne z zasadą jednolitego charakteru wspólnotowego znaku towarowego. Dokonując oceny zdolności do rejestracji znaku i w tym konkretnym przypadku charakteru odróżniającego Unię Europejską należy traktować jako wspólny jednolity rynek. Jeżeli znak jest używany przez znaczną część zainteresowanych mieszkańców Unii Europejskiej, musi być to wystarczające również dla przyznania ochrony na całym rynku europejskim.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.