Sprawa C-95/13 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 12 grudnia 2012 r. w sprawie T-261/00, Sacaim SpA i in. przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 lutego 2013 r. przez Alfier Costruzioni Srl i in.
Dz.U.UE.C.2013.129.7/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-95/13 P)
(2013/C 129/14)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 4 maja 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Alfier Costruzioni Srl i in. (przedstawiciele: adwokaci A. Vianello, A. Bortoluzzi i A. Veronese)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Republika Włoska, Sacaim SpA i in.
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie powołują się na naruszenia prawa w zastosowaniu zasad wyrażonych przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku "Comitato Venezia vuole vivere" z jednej strony w odniesieniu do obowiązku uzasadnienia decyzji Komisji w dziedzinie pomocy państwa a z drugiej strony, jeśli chodzi o rozłożenie ciężaru dowodu odnośnie do przesłanek, o których mowa w art. 107 ust. 1 TFUE.
W postanowieniu będącym przedmiotem niniejszego odwołania Sąd nie zastosował zdaniem wnoszących odwołanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości w wyroku "Comitato Venezia vuole vivere" z dnia 9 czerwca 2011 r., w którym uznano, że decyzja Komisji "musi zawierać w sobie wszystkie elementy istotne do jej wykonania przez władze krajowe". Mimo, że decyzja nie zawierała wszystkich elementów istotnych do jej wykonania przez władze krajowe, Sąd nie stwierdził żadnych niedociągnięć w metodzie zastosowanej przez Komisję w spornej decyzji, co doprowadziło do naruszenia prawa.
Na podstawie zasad ustalonych przez Trybunał w wyroku "Comitato Venezia vuole vivere", w ramach odzyskania pomocy, do państwa członkowskiego -a zatem nie do poszczególnych beneficjentów - należy wykazanie w każdym konkretnym przypadku wystąpienia przesłanek art. 107 ust. 1 TFUE. W niniejszej sprawie jednakże Komisja w zaskarżonej decyzji nie sprecyzowała "szczegółowych zasad" takiej kontroli; w konsekwencji, nie dysponując elementami istotnymi do wykazania w ramach odzyskania pomocy, że przyznane korzyści stanowią po stronie beneficjentów pomoc państwa, Republika Włoska w drodze ustawy z dnia 24 grudnia 2012 r., nr 228 (art. 1 ust. 351 i nast.) - zdecydowała przenieść ciężar dowodu, wbrew temu, co zostało ustalone w orzecznictwie wspólnotowym. Zdaniem włoskiego ustawodawcy w szczególności nie do państwa, lecz do poszczególnych przedsiębiorstw beneficjentów pomocy udzielonej w formie obniżenia wysokości składek na zabezpieczenie społeczne należy wykazanie, że rozpatrywane korzyści nie zakłócają konkurencji ani nie wpływają na wymianę handlową między państwami członkowskimi; w braku tego wykazania jest domniemywany odpowiedni charakter przyznanej korzyści do zakłócenia konkurencji i wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Powyższe okoliczności są oczywiście sprzeczne z zasadami ustalonymi przez Trybunał w wyroku "Comitato Venezia vuole vivere".