Sprawa C-93/12: ET Agrokonsulting-04-Wełko Stojanow v. Izpylnitelen direktor na Dyrżawen fond "Zemedelie" Razplasztatelna agencija (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2013.225.28/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-93/12) 1
(Rolnictwo - Autonomia proceduralna państw członkowskich - Wspólna polityka rolna - Pomoc - Rozpatrywanie sporów administracyjnych - Określenie sądu właściwego - Kryterium krajowe - Sąd administracyjny, w którego okręgu ma siedzibę organ, który wydał zaskarżony akt - Zasada równoważności - Zasada skuteczności - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)
(2013/C 225/45)
(Dz.U.UE C z dnia 3 sierpnia 2013 r.)
Język postępowania: bułgarski
Sąd odsyłający
Administratiwen syd Sofija-grad
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: ET Agrokonsulting-04-Wełko Stojanow
Strona pozwana: Izpylnitelen direktor na Dyrżawen fond "Zemedelie" Razplasztatelna agencija
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Administratiwen syd Sofija-grad - Wykładnia zasady skuteczności i prawa do skutecznego środka prawnego oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak też zasady równoważności - System pomocy wspólnej polityki rolnej - Krajowy przepis procesowy przewidujący, że spory administracyjne powstałe w wykonaniu wspólnej polityki rolnej podlegają wyłącznie właściwości sądu administracyjnego, w którego okręgu znajduje się siedziba organu administracyjnego, który wydał zaskarżony akt administracyjny, natomiast podobne spory o charakterze wewnętrznym podlegają właściwości sądu, w którego okręgu znajduje się dany grunt rolny
Sentencja
Prawo Unii, a w szczególności zasady równoważności i skuteczności, jak też art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, nie sprzeciwia się krajowej regule jurysdykcyjnej, takiej jak określona w art. 133 ust. 1 Administratiwnoprocesualen kodeks, prowadzącej do powierzenia tylko jednemu sądowi wszelkich sporów dotyczących decyzji organu krajowego, któremu powierzono wypłatę pomocy rolnej z tytułu stosowania wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej, o ile skargi mające na celu zapewnienie ochrony praw, które jednostki wywodzą z prawa Unii, nie są wykonywane w warunkach mniej korzystnych niż warunki przewidziane dla skarg mających na celu ochronę praw wynikających z ewentualnych systemów pomocy dla rolników ustanowionych w prawie krajowym i o ile taka reguła jurysdykcyjna nie powoduje dla jednostek niedogodności proceduralnych, w szczególności pod względem
długości postępowania, które mogłyby uczynić nadmiernie utrudnionym wykonywanie praw wynikających z prawa Unii, co powinien zweryfikować sąd odsyłający.