Sprawa C-84/12: Rahmanian Koushkaki v. Bundesrepublik Deutschland (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.52.7/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 lutego 2014 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 19 grudnia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin - Niemcy) - Rahmanian Koushkaki przeciwko Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-84/12) ¹

(Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Rozporządzenie (WE) nr 810/2009 - Artykuł 21 ust. 1, art. 32 ust. 1 i art. 35 ust. 6 - Procedury i warunki wydawania wiz jednolitych - Obowiązek wydania wizy - Ocena ryzyka nielegalnej imigracji - Zamiar opuszczenia terytorium państw członkowskich przez osobę ubiegająca się o wizę przed wygaśnięciem terminu ważności wizy, o którą osoba ta występuje - Poważne wątpliwości - Swoboda uznania organów właściwych)

(2014/C 52/11)

(Dz.U.UE C z dnia 22 lutego 2014 r.)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Rahmanian Koushkaki

Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Verwaltungsgericht Berlin - Wykładnia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (Dz.U. L 243, s. 1), a w szczególności jego art. 21 ust. 1 i art. 32 ust. 1 - Procedury i warunki wydawania wiz - Prawo do uzyskania wizy przysługujące ubiegającej się o wizę osobie, która spełnia warunki wjazdu - Ocena ryzyka nielegalnej imigracji - Swoboda uznania danych państw członkowskich

Sentencja

1) Artykuł 23 ust. 4, art. 32 ust. 1 i art. 35 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) należy interpretować w ten sposób, że właściwe organy państwa członkowskiego mogą odmówić po rozpatrzeniu wniosku o wydanie wizy jednolitej wydania takiej wizy ubiegającej się o nią osobie tylko w przypadku, gdy można powołać się względem tej osoby na jedną z podstaw odmowy wydania wizy wymienionych w tych przepisach. Tym organom przysługuje w toku rozpatrywania tego wniosku szeroki zakres swobodnego uznania w odniesieniu do warunków stosowania tych przepisów oraz do oceny mających znaczenie okoliczności faktycznych w celu określenia, czy względem osoby ubiegającej się o wizę można powołać się na jedną z tych podstaw odmowy.

2) Artykuł 32 ust. 1 rozporządzenia nr 810/2009 w związku z art. 21 ust. 1 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, iż obowiązek wydania przez właściwe organy państwa członkowskiego wizy jednolitej jest zależny od warunku, że nie budzi poważnych wątpliwości zamiar opuszczenia przez osobę ubiegającą się o wizę terytorium państw członkowskich, zanim wygaśnie termin ważności wizy, o którą osoba ta występuje, w świetle ogólnej sytuacji państwa zamieszkania osoby ubiegającej się o wizę i uwarunkowań właściwych tej osobie, ustalonych w świetle informacji przez nią przedstawionych.

3) Rozporządzenie nr 810/2009 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ono na przeszkodzie przepisowi regulacji państwa członkowskiego, takiemu jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, który przewiduje, iż w razie spełnienia warunków wydania przewidzianych przez to rozporządzenie właściwym organom przysługuje uprawnienie do wydania wizy jednolitej ubiegającej się o nią osobie, przy czym nie uściśla, że mają one obowiązek wydania tej wizy, o ile taki przepis może być interpretowany w sposób zgodny z art. 23 ust. 4, art. 32 ust. 1 i art. 35 ust. 6 wspomnianego rozporządzenia.

¹ Dz.U. C 133 z 5.5.2012.