Sprawa C-81/13: Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2013 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.114.26/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 kwietnia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2013 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-81/13)

(2013/C 114/41)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 20 kwietnia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: C. Murrell, pełnomocnik, i A. Dashwood, QC)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/776/UE w sprawie stanowiska w odniesieniu do przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia utworzonej na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją⁽¹⁾;

– obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1) W ramach skargi złożonej na podstawie art. 263 TFUE Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej wnosi o stwierdzenie nieważności zgodnie z art. 264 TFUE decyzji Rady 2012/776/UE z dnia 6 grudnia 2012 r. w sprawie stanowiska w odniesieniu do przyjęcia postanowień dotyczących koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia utworzonej na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją.

2) Zjednoczone Królestwo wnosi do Trybunału o:

(i) stwierdzenie nieważności decyzji;

(ii) obciążenie Rady kosztami postępowania.

3) Artykuł 48 TFUE jest podstawą materialnoprawną podaną w decyzji.

4) Proponowana decyzja Rady Stowarzyszenia załączona do decyzji Rady uchyliłaby i zastąpiłaby decyzję nr 3/80 Rady Stowarzyszenia w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Wspólnot Europejskich do pracowników tureckich i członków ich rodzin.

5) Zdaniem Zjednoczonego Królestwa art. 48 TFUE nie może służyć za materialnoprawną podstawę środka, który miałby mieć takie konsekwencje. Jest to przepis mający ułatwić swobodny przepływ obywateli państw członkowskich w ramach rynku wewnętrznego. Właściwą podstawą prawną jest art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE. Przepis ten przyznaje kompetencję do przyjmowania środków w dziedzinie "określeni[a] praw obywateli państw trzecich przebywających legalnie w państwie członkowskim, w tym warunków dotyczących swobody przemieszczania się i pobytu w innych państwach członkowskich". Decyzja Rady jest właśnie takim środkiem.

6) Artykuł 79 ust. 2 lit. b) TFUE znajduje się w tytule V części trzeciej TFUE. Zgodnie z protokołem 21 do traktatów środki przyjęte na podstawie tytułu V nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa (lub Irlandii), chyba że zgłosi ono swoją wolę "uczestniczenia" w nich. Poprzez błędny wybór art. 48 TFUE, zamiast art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE, jako materialnoprawnej podstawy decyzji Rada odmówiła uznania prawa Zjednoczonego Królestwa do nieuczestniczenia w przyjęciu decyzji i niewiązania się nią.

7) Wnosi się zatem o stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/776/UE ze względu na to, że została ona przyjęta na błędnej podstawie prawnej, czego skutkiem jest nieuznanie praw Zjednoczonego Królestwa wynikających z protokołu 21.

8) Na poparcie swojego stanowiska Zjednoczone Królestwo powołuje się na wyraźne przepisy art. 48 i art. 79 ust. 2 lit. b) TFUE, interpretowane w kontekście traktatu i w świetle orzecznictwa. Ponadto powołuje się na okoliczność, że decyzja Rady 2012/776/UE jest prawie identyczna z dziewięcioma decyzjami Rady, który zostały przyjęte w ramach innych układów stowarzyszeniowych na podstawie art. 79 ust. 2 lit. b).

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 340, s. 19.