Sprawa C-80/05 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie T-27/02 Kronofrance S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, popieranej przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH, wniesione przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH w dniu 18 lutego 2005 r. (faks/e-mail: 16 lutego 2005 r.).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.106.16

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 kwietnia 2005 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie T-27/02 Kronofrance S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, popieranej przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH, wniesione przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH w dniu 18 lutego 2005 r. (faks/e-mail: 16 lutego 2005 r.)

(Sprawa C-80/05 P)

(2005/C 106/31)

(Język postępowania: niemiecki)

(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2005 r.)

W dniu 18 lutego 2005 r. (faks/e-mail: 16 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Glunz AG i OSB Deutschland GmbH reprezentowanych przez dr Hansa-Jörga Niemeyera, Rechtsanwalt i Hengelera Muellera, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie T-27/02 Kronofrance S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, popieranej przez Glunz AG i OSB Deutschland GmbH.

Wnoszące odwołanie zwracają się do Trybunału o:

1. uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie T-27/02⁽¹⁾ i odrzucenie skargi;

2. ewentualnie, uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania;

3. obciążenie kosztami postępowania skarżącej w postępowaniu przed Sądem Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Należy uchylić zaskarżony wyrok Sądu Pierwszej Instancji z następujących powodów:

– Sąd naruszył art. 87 ust. 3 WE, ponieważ dokonał błędnej interpretacji wielosektorowych ram pomocy regionalnej w odniesieniu do dużych projektów inwestycyjnych, a przy tym zlekceważył swobodne uznanie, jakie przysługuje Komisji przy określaniu i stosowaniu tych ram wspólnotowych. Ponadto błędna jest dokonana przez Sąd ocena ekonomiczna, zgodnie z którą pomoc na rynku zniżkowym pociąga za sobą powszechnie znane poważne ryzyko zniekształcenia konkurencji, także wówczas, gdy w danym sektorze brak jest nadmiaru mocy produkcyjnych.

– Na podstawie błędnej wykładni art. 230 ust. 4 WE Sąd potwierdził legitymację czynną skarżącej w postępowaniu głównym, a tym samym dopuszczalność skargi. Sporna pomoc nie dotyczy skarżącej indywidualnie i bezpośrednio, ponieważ pomiędzy nią a wnoszącymi odwołanie nie zachodzi stosunek konkurencji.

– Sąd naruszył art. 64 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji. Sąd winien był dokonać dalszego wyjaśnienia stanu faktycznego w drodze środków organizacji postępowania w celu ustalenia faktów, które uzasadniałyby uprawnienie skarżącej do wniesienia skargi.

– Sąd naruszył art. 230 ust. 2 WE, ponieważ w swoim wyroku orzekł ponad żądanie skargi.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 31 z 5.2.2005