Sprawa C-757/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-342/18, Nichicon Corporation/Komisja, wniesione w dniu 9 grudnia 2021 r. przez Nichicon Corporation

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.64.25

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 lutego 2022 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 29 września 2021 r. w sprawie T-342/18, Nichicon Corporation/Komisja, wniesione w dniu 9 grudnia 2021 r. przez Nichicon Corporation

(Sprawa C-757/21 P)

Język postępowania: angielski

(2022/C 64/37)

(Dz.U.UE C z dnia 7 lutego 2022 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Nichicon Corporation (przedstawiciele: A. Ablasser-Neuhuber, F. Neumayr, G. Fussenegger, H. Kühnert, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania strony wnoszącej odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku oraz stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2018) 1768 final z dnia 21 marca 2018 r. dotyczącejpostępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (sprawa AT.40136 - Kondensatory) w zakresie, w jakim decyzja dotyczy wnoszącej odwołanie.

- posiłkowo, uchylenie zaskarżonego wyroku, w zakresie, w jakim

- oddala pierwszy zarzut dotyczący błędnych ustaleń faktycznych w odniesieniu do spotkań z dnia "18 grudnia 1998 r.", z "kwietnia/maja 2005 r.", z "lutego 2009 r.", z "lipca 2009 r.", z dnia "9 marca 2010 r." i z dnia "31 maja 2010 r.", które stanowiły uzasadnienie dla uznania, że wnosząca odwołanie uczestniczyła w naruszeniu unijnego prawa konkurencji;

- oddala drugą część zarzutu drugiego dotyczącego braku odpowiedzialności wnoszącej odwołanie za dwu- i trójstronne kontakty innych przedsiębiorstw;

- oddala trzecią część zarzutu drugiego dotyczącego braku udziału wnoszącej odwołanie w jednolitym i ciągłym naruszeniu przed dniem 7 listopada 2003 r.;

- oddala czwarty zarzut dotyczący oczywistych błędów w ocenie przy ustalaniu kwoty grzywny

i w konsekwencji częściowe stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz obniżenie grzywny w wysokości 72 901 000 EUR nałożonej na wnoszącą odwołanie do odpowiedniej kwoty;

- posiłkowo, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie opiera się na czterech zarzutach:

Zarzut pierwszy odwołania: naruszenie istotnego wymogu proceduralnego, ponieważ nie sporządzono uwierzytelnionego odpisu zaskarżonego wyroku w całości.

Zaskarżony wyrok nie został podpisany własnoręcznie przez właściwych sędziów, a zatem nie został należycie sporządzony. Brak podpisów stanowi naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, w związku z czym zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony.

Zarzut drugi odwołania: błąd w ocenie ustaleń faktycznych Komisji.

Wnosząca odwołanie podnosi, że dokonana przez Sąd ocena zarzutów podniesionych przez nią w pierwszej instancji jest dotknięta przeinaczeniem dowodów, naruszeniem prawa i niedostatecznym uzasadnieniem.

Zarzut trzeci odwołania dotyczący naruszenia prawa w ramach analizy ustaleń faktycznych Komisji w zakresie istnienia jednolitego i ciągłego naruszenia oraz odpowiedzialności wnoszącej odwołanie za jej udział w tym naruszeniu.

W pierwszej kolejności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd nie uzasadnił w wystarczający sposób oddalenia jej zarzutu, że Komisja nie wykazała w sposób wymagany prawem odpowiedzialności wnoszącej odwołanie za dwu- i trójstronne kontakty innych zainteresowanych przedsiębiorstw, co stanowi naruszenie prawa. W drugiej kolejności naruszenie prawa stanowi również oddalenie podniesionego przez wnoszącą odwołanie zarzutu, iż Komisja nie udowodniła ciągłości naruszenia.

Zarzut czwarty odwołania dotyczący oczywistych błędów w ocenie przy ustalaniu grzywny.

Po pierwsze, fakt, że Sąd przyjął za podstawę obrotu sprzedaż zafakturowaną w EOG, a nie sprzedaż dostarczoną/wysłaną do EOG, stanowi naruszenie prawa. Ustalając współczynnik wagi naruszenie na poziomie 16 % Sąd również zastosował nieodpowiednie kryteria prawne, ponieważ nie uwzględnił indywidualnej sytuacji wnoszącej odwołanie. Po drugie, nie uwzględnił on w wystarczającym stopniu okoliczności łagodzących, ponieważ całkowita kwota grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie była nieproporcjonalna. Sąd naruszył w ten sposób między innymi zasady proporcjonalności i równego traktowania, ponieważ nie uwzględnił w należyty sposób ograniczonego udziału wnoszącej odwołanie. Wnosząca odwołanie podnosi również, że Sąd naruszył prawo nie uznając niedbalstwa i zachowania konkurencyjnego wnoszącej odwołanie za okoliczności łagodzące.