Sprawa C-75/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. - Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare - Societa Cooperativa.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.156.24

Akt nieoceniany
Wersja od: 2 maja 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Verona (Włochy) w dniu 10 lutego 2016 r. - Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli/Banco Popolare - Società Cooperativa
(Sprawa C-75/16)

Język postępowania: włoski

(2016/C 156/33)

(Dz.U.UE C z dnia 2 maja 2016 r.)

Sąd odsyłający

Tribunale Ordinario di Verona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Livio Menini i Maria Antonia Rampanelli

Strona pozwana: Banco Popolare - Società Cooperativa

Pytania prejudycjalne

1)
Czy art. 3 ust. 2 dyrektywy 2013/11 1 , w części, w której przewiduje, że dyrektywa ta pozostaje "bez uszczerbku dla dyrektywy 2008/52 2 ", należy rozumieć w ten sposób, że nie narusza on przysługującej poszczególnym państwom członkowskim możliwości przewidzenia obligatoryjnego postępowania mediacyjnego jedynie w odniesieniu do przypadków, które nie wchodzą w zakres zastosowania dyrektywy 2013/11, to znaczy przypadków, o których mowa w art. 2 ust. 2 dyrektywy 2013/11, sporów umownych wynikających z umów innych niż umowy sprzedaży lub umowy o świadczenie usług, oraz tych, które nie odnoszą się do konsumentów?
2)
Czy art. 1 [...] dyrektywy 2013/11, w części, w której zapewnia konsumentom możliwość składania skarg przeciwko przedsiębiorcom do odpowiednich podmiotów oferujących alternatywne metody rozstrzygania sporów, należy interpretować w ten sposób, że przepis ten stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który przewiduje skorzystanie z mediacji w jednym ze sporów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2013/11, jako przesłanki dopuszczalności powództwa sądowego wniesionego przez stronę mogącą zostać uznaną za konsumenta, i w każdym razie przepisowi krajowemu, który przewiduje obowiązkową pomoc prawną przy obronie i związane z nią koszty po stronie konsumenta, który bierze udział w mediacji odnoszącej się do jednego z ww. sporów, jak również możliwość nieuczestniczenia w mediacji wyłącznie w przypadku wystąpienia uzasadnionego powodu?
1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (dyrektywa w sprawie ADR w sporach konsumenckich) (Dz.U. L 165, s. 63).
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 136, s. 3).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.