Sprawa C-746/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 marca 2021 r. - postępowanie karne przeciwko H.K.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.148.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 kwietnia 2021 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 2 marca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus - Estonia) - postępowanie karne przeciwko H.K.

(Sprawa C-746/18) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Przetwarzanie danych osobowych w sektorze łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/58/WE - Dostawcy usług łączności elektronicznej - Poufność komunikacji - Ograniczenia - Artykuł 15 ust. 1 - Artykuły 7, 8 i 11 oraz art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Ustawodawstwo przewidujące uogólnione i niezróżnicowane zatrzymywanie danych o ruchu i danych o lokalizacji przez dostawców usług łączności elektronicznej - Dostęp organów państwowych do zatrzymanych danych do celów dochodzenia - Zwalczanie ogółu przestępczości - Zezwolenie udzielone przez prokuraturę - Wykorzystanie danych w ramach postępowania karnego jako dowodów - Dopuszczalność]

Język postępowania: estoński

(2021/C 148/02)

(Dz.U.UE C z dnia 26 kwietnia 2021 r.)

Sąd odsyłający

Riigikohus

Strony w postępowaniu głównym w sprawie karnej

H.K.

przy udziale: Prokuratuur

Sentencja

1) Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywy o prywatności i łączności elektronicznej), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r., w związku z art. 7, 8 i 11 oraz art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym umożliwiającym dostęp organów władzy publicznej do zbioru danych o ruchu lub danych o lokalizacji, które mogą dostarczyć informacji o połączeniach wykonywanych przez użytkownika środka łączności elektronicznej lub o lokalizacji używanego przez niego urządzenia końcowego oraz umożliwić wyciągnięcie precyzyjnych wniosków na temat jego życia prywatnego, do celów zapobiegania, dochodzenia, wykrywania i karania przestępstw, bez ograniczania takiego dostępu do postępowań mających na celu zwalczanie poważnej przestępczości lub zapobieganie poważnym zagrożeniom bezpieczeństwa publicznego, niezależnie od długości okresu, na jaki wniesiono o dostęp do takich danych, oraz ilości lub rodzaju danych dostępnych przez taki okres.

2) Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy 2002/58, zmienionej dyrektywą 2009/136, w związku z art. 7, 8 i 11 oraz art. 52 ust. 1 karty praw podstawowych należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym przyznającym prokuraturze, której zadaniem jest kierowanie postępowaniem przygotowawczym oraz sprawowanie, w stosownych przypadkach, funkcji oskarżyciela publicznego w ramach późniejszego postępowania, kompetencję do udzielania zezwoleń na dostęp organu władzy publicznej do danych o ruchu i danych o lokalizacji do celów postępowania przygotowawczego.

¹ Dz.U. C 54 z 11.2.2019.