Sprawa C-742/19: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 lipca 2021 r. - B.K. v. Republika Slovenija.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.349.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2021 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 15 lipca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije - Słowenia) - B.K. / Republika Slovenija (Ministrstvo za obrambo)

(Sprawa C-742/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Organizacja czasu pracy - Członkowie sił zbrojnych - Zastosowanie prawa Unii Europejskiej - Artykuł 4 ust. 2 TUE - Dyrektywa 2003/88/WE - Zakres stosowania - Artykuł 1 ust. 3 - Dyrektywa 89/391/EWG - Artykuł 2 ust. 2 - Działania żołnierzy - Pojęcie "czasu pracy" - Okres dyżuru - Spór dotyczący wynagrodzenia pracownika]

Język postępowania: słoweński

(2021/C 349/05)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2021 r.)

Sąd odsyłający

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: B.K.

Strona pozwana: Republika Slovenija (Ministrstvo za obrambo)

Sentencja

1) Artykuł 1 ust. 3 dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy w świetle art. 4 ust. 2 TUE należy interpretować w ten sposób, że działanie w zakresie ochrony wykonywane przez żołnierza jest wyłączone z zakresu stosowania tej dyrektywy:

– albo gdy działanie to następuje w ramach wstępnego przeszkolenia, ćwiczenia operacyjnego lub operacji wojskowej w ścisłym znaczeniu,

– albo gdy stanowi ono działanie do tego stopnia swoiste, że nie nadaje się do objęcia systemem rotacji personelu umożliwiającym zapewnienie poszanowania wymagań wspomnianej dyrektywy,

– albo gdy w świetle wszystkich istotnych okoliczności okazuje się, że działanie to jest wykonywane w ramach wyjątkowych wydarzeń, których waga i skala wymagają przyjęcia środków niezbędnych do ochrony życia, zdrowia i bezpieczeństwa zbiorowości, których prawidłowe wykonanie byłoby zagrożone, gdyby miały być przestrzegane wszystkie przepisy ustanowione we wspomnianej dyrektywie,

– albo gdy stosowanie wspomnianej dyrektywy do takiego działania poprzez nałożenie na dane organy obowiązku ustanowienia systemu rotacji lub planowania czasu pracy mogłoby nastąpić jedynie kosztem prawidłowego wykonania operacji wojskowych w ścisłym znaczeniu.

2) Artykuł 2 dyrektywy 2003/88 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by okres dyżuru, w trakcie którego żołnierz jest zobowiązany do pozostawania w koszarach, do których go przydzielono, lecz nie świadczy tam faktycznej pracy, był wynagradzany w inny sposób niż okres dyżuru, w trakcie którego żołnierz ten faktycznie wykonuje pracę.

¹ Dz.U. C 19 z 20.1.2020.