Sprawa C-73/06: Planzer Luxembourg Sarl v. Bundeszentralamt für Steuern (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.199.10

Akt nienormatywny
Wersja od: 25 sierpnia 2007 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 28 czerwca 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht Köln, Niemcy) - Planzer Luxembourg Sàrl przeciwko Bundeszentralamt für Steuern

(Sprawa C-73/06)(1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 17 ust. 3 i 4 - Zwrot podatku VAT - Ósma dyrektywa VAT - Zwrot podatku VAT na rzecz podatników niemających siedziby na terytorium danego kraju - Artykuły 3 lit. b) i 9 akapit drugi - Załącznik B - Zaświadczenie o opodatkowaniu - Doniosłość prawna - Trzynasta dyrektywa VAT - Zwrot podatku VAT na rzecz podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty - Artykuł 1 pkt 1 - Pojęcie przedsiębiorstwa w celu realizacji transakcji handlowych [siedziby dla celów wykonywania działalności gospodarczej)

(2007/C 199/16)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2007 r.)

Sąd krajowy

Finanzgericht Köln, Niemcy

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Planzer Luxembourg Sàrl

Strona pozwana: Bundeszentralamt für Steuern

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Finanzgericht Köln - Wykładnia art. 3 lit. b), jak również załącznika B do ósmej dyrektywy Rady z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju (Dz.U. L 331, str. 11) oraz art. 1 pkt 1 trzynastej dyrektywy Rady z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty (Dz.U. L 326, str. 40) - Zwrot podatku VAT na rzecz podatnika mającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego i będącego spółką zależna spółki mającej siedzibę państwie trzecim - Kryteria, które powinno spełniać przedsiębiorstwo, aby mogło zostać uznane za mające siedzibę na terytorium kraju - Pojęcie "przedsiębiorstwa w celu realizacji transakcji handlowych" [siedziby dla celów wykonywania działalności gospodarczej] oraz "stałego zakładu, z którego prowadzone są transakcje gospodarcze"

Sentencja

1) Artykuły 3 lit. b) oraz 9 zdanie drugie ósmej dyrektywy Rady 79/1072/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju, powinny być interpretowane w ten sposób, iż zaświadczenie zgodne ze wzorem znajdującym się w załączniku B do tej dyrektywy zasadniczo pozwala na domniemanie, iż zainteresowany nie tylko jest podatnikiem podatku VAT w państwie członkowskim, którego organ podatkowy wydał mu to zaświadczenie, ale także, iż ma on siedzibę w tym państwie członkowskim.

Przepisy te nie oznaczają jednak, iż istnieje zakaz, aby państwo członkowskie dokonujące zwrotu, które ma wątpliwości co do zgodności z rzeczywistością gospodarczą przedsiębiorstwa, którego adres został wymieniony w tym zaświadczeniu, mogło upewnić się co do owej zgodności z rzeczywistością gospodarczą za pomocą środków administracyjnych przewidzianych w tym celu przez przepisy wspólnotowe w dziedzinie podatku VAT.

2) Artykuł 1 pkt 1 trzynastej dyrektywy Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty, powinien być interpretowany w ten sposób, iż siedzibą dla celów wykonywania działalności gospodarczej danej spółki jest miejsce, w którym są podejmowane istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządu tą spółką oraz w którym wykonywane są jej centralne zadania administracyjne.

______

(1) Dz.U. C 201 z 7.8.2004.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.