Sprawa C-706/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 11 lipca 2019 r. w sprawie T-522/15, CCPL i in./Komisja, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.55

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 11 lipca 2019 r. w sprawie T-522/15, CCPL i in./Komisja, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC i in.

(Sprawa C-706/19 P)

Język postępowania: włoski

(2019/C 383/63)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: CCPL - Consorzio Cooperative di Produzione e Lavoro SC, Coopbox group SpA, Coopbox Eastern s.r.o. (przedstawiciele: adwokaci S. Bariatti, E. Cucchiara, A. Cutrupi)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie zaskarżonego wyroku w części określonej w niniejszym odwołaniu i w konsekwencji stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w odniesieniu do grzywien nałożonych na wnoszących odwołanie ze względu na naruszenie art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 ¹  oraz zasad proporcjonalności i odpowiedniości;

- obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą następujące zarzuty w jego uzasadnieniu.

1. Zarzut pierwszy - naruszenie prawa, brak uzasadnienia lub niewystarczające uzasadnienie w odniesieniu do zastrzeżeń dotyczących tzw. parental liability.

W zarzucie pierwszym wnoszący odwołanie podnoszą, że zaskarżony wyrok cechuje się naruszeniem prawa oraz brakiem uzasadnienia lub niewystarczającym uzasadnieniem w zakresie, w jakim uznano w nim odpowiedzialność spółki holdingowej grupy, mimo że spółka pośrednicząca, za pośrednictwem której były kontrolowane spółki uczestniczące w naruszeniu, nie została uznana za odpowiedzialną.

2. Zarzut drugi - oczywisty błąd w ocenie i naruszenie prawa w odniesieniu do podniesionego naruszenia art. 23 rozporządzenia nr 1/2003

W zarzucie drugim wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd dopuścił się oczywistego naruszenia prawa, oddalając zastrzeżenie dotyczące nieprawidłowego zastosowania limitu 10 % przewidzianego w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003, ponieważ Komisja zastosowała ten limit do obrotu innego niż obrót skonsolidowany, obliczony zgodnie z przepisami prawa Unii dotyczącymi konsolidacji księgowej. Ponadto ich zdaniem Sąd naruszył zasady proporcjonalności i odpowiedniości, dokonując niedopuszczalnego zróżnicowania w traktowaniu przy obliczaniu skonsolidowanego obrotu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003, między oddziałami przedsiębiorstwa będącymi przedmiotem ostatecznego zbycia a oddziałami oddanymi w dzierżawę, z powodu rzekomej różnicy pod względem rentowności gospodarczej i materialnej.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).