Sprawa C-698/19 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-763/15, Sony Optiarc i Sony Optiarc America/Komisja, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Sony Optiarc, Inc i Sony Optiarc America, Inc.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.383.51

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 listopada 2019 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 12 lipca 2019 r. w sprawie T-763/15, Sony Optiarc i Sony Optiarc America/Komisja, wniesione w dniu 20 września 2019 r. przez Sony Optiarc, Inc i Sony Optiarc America, Inc

(Sprawa C-698/19 P)

Język postępowania: angielski

(2019/C 383/60)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2019 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: Optiarc, Inc, Sony Optiarc America, Inc (zwane dalej "Sony" lub "wnoszącymi odwołanie") (przedstawiciele: N. Levy i R. Snelders, adwokaci, E.M. Kelly, Solicitor)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku;

- uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji;

- obciążenie Komisji kosztami, w tym kosztami postępowania w pierwszej instancji.

Ewentualnie, gdyby stan postępowania nie pozwalał Trybunałowi na wydanie orzeczenia, wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo, gdy zastąpił swoim uzasadnieniem uzasadnienie decyzji [decyzja Komisji C(2015) 7135 wersja ostateczna w sprawie AT.39639 - Napędy optyczne].

- Decyzja ta opiera się na ustaleniu, że wnoszące odwołanie uczestniczyły w "kilku odrębnych naruszeniach", które można również uznać za jednolite i ciągłe naruszenie. Sąd przyjął, że nie udowodniono wszystkich indywidualnych kontaktów wskazanych w decyzji.

- Kontakty, których nie udowodniono, nie mogą stanowić naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE. Sąd potwierdził jednak zawarte w decyzji ustalenie dotyczące jednolitego i ciągłego naruszenia w oparciu o te nieudowodnione kontakty składające się na "zbiór poszlak i wskazówek, które można uwzględnić jako całość", na którym Komisja mogła się oprzeć. Sąd naruszył prawo, zastępując uzasadnienie decyzji swoim własnym uzasadnieniem.

Zarzut drugi: Sąd naruszył prawo, potwierdzając wniosek dotyczący uczestnictwa w jednolitym i ciągłym naruszeniu w oparciu o jeszcze mniejszą liczbę kontaktów niż liczba wskazana w decyzji.

- Sąd niesłusznie orzekł, że Sony Optiarc uczestniczyła w zarzucanym naruszeniu w sposób ciągły w okresie od dnia 25 lipca 2007 r. do dnia 29 października 2008 r., mimo że przyjął, iż Komisja nie wykazała żadnych antykonkurencyjnych kontaktów z udziałem Sony Optiarc w odniesieniu do okresu wynoszącego około pięciu miesięcy.

- Rozumowanie Sądu jest wewnętrznie niespójne, ponieważ wprawdzie Sąd uznał, że nie udowodniono kontaktów z udziałem Sony Optiarc w odniesieniu do okresu wynoszącego około pięciu miesięcy, lecz stwierdził on też, że "najdłuższy ustalony okres bez nawiązania kontaktu wyniósł jedynie trzy miesiące" oraz że "[w]iększość kontaktów dzielił tylko miesiąc".

Zarzut trzeci: Sąd naruszył prawo, gdy uznał, że jednolite i ciągłe naruszenie składało się koniecznie z szeregu odrębnych naruszeń.

- Sąd nie stwierdził, że Komisja naruszyła przysługujące Sony Optiarc prawo do obrony, mimo że Komisja uznała w decyzji, nie podnosząc wcześniej tej kwestii w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów, że zarzucane zachowanie stanowiło nie tylko jednolite i ciągłe naruszenie, lecz również kilka odrębnych naruszeń.

- Sąd niesłusznie orzekł, że Komisja przedstawiła wystarczające uzasadnienie w zakresie wniosku, że Sony Optiarc dopuściła się kilku odrębnych naruszeń.

Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo, zasady równego traktowania i proporcjonalności oraz nie przedstawił uzasadnienia, gdy utrzymał w mocy grzywnę nałożoną na Sony Optiarc w oparciu o te same dochody co dochody, które stanowiły podstawę odrębnej grzywny nałożonej na Quanta.

- Sąd naruszył przewidzianą w wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien zasadę, zgodnie z którą wartość sprzedaży powinna "odzwierciedlać gospodarcze znaczenie naruszenia", "jak i stopień zaangażowania każdego z uczestniczących w nim przedsiębiorstw", oraz naruszył zasady równego traktowania i proporcjonalności.

- Sąd naruszył ciążący na nim obowiązek uzasadnienia, ponieważ nie ustosunkował się do argumentu, zgodnie z którym podwójne liczenie zwiększyło gospodarcze znaczenie naruszenia.

- Sąd naruszył prawo, oddalając argument wnoszących odwołanie, zgodnie z którym Komisja nie uzasadniła odstąpienia od swojej ustalonej praktyki.