Sprawa C-69/23, Streaming Services: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti (Rumunia) w dniu 7 lutego 2023 r. - Streaming Services Srl, w upadłości, reprezentowana przez syndyka Cabinet Individual de Insolvență "Mihai Florea"/Agenţia Naţională de Administrare Fiscală - Direcţia Generală de Soluţionare a Contestaţiilor, Administraţia Judeţeană a Finanţelor Publice Călăraşi
Dz.U.UE.C.2023.205.21/2
Akt nienormatywnyWniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureęti (Rumunia) w dniu 7 lutego 2023 r. - Streaming Services Srl, w upadłości, reprezentowana przez syndyka Cabinet Individual de Insolventa "Mihai Florea"/Agentia Nationala de Administrare Fiscala - Directia Generala de Solutionare a Contestatiilor, Administratia Judeteana a Finantelor Publice Călăraşi
(Sprawa C-69/23, Streaming Services)
(2023/C 205/25)
(Dz.U.UE C z dnia 12 czerwca 2023 r.)
Sąd odsyłający
Curtea de Apel Bucureęti (Romania)
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Streaming Services Srl, w upadłości, reprezentowana przez syndyka Cabinet Individual de Insolventa "Mihai Florea"
Druga strona postępowania: Agentia Nationala de Administrare Fiscala - Directia Generala de Solutionare a Contestatiilor, Administratia Judeteana a Finantelor Publice Călăraşi
Pytania prejudycjalne
1) Czy dla celów jednolitej wykładni i jednolitego stosowania prawa [Unii] udostępnianie treści cyfrowych takich jak przedstawione w postępowaniu głównym, polegających na interaktywnych sesjach o charakterze erotycznym, filmowanych i transmitowanych w czasie rzeczywistym za pomocą środków elektronicznych/przez Internet, dostarczanych przez podatnika w jednym państwie członkowskim Unii (P1, studio wideoczatu) na rzecz innego podatnika w innym państwie członkowskim Unii (P2, platforma transmisji strumieniowej na żywo przez Internet), stanowi wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług, podlegające przepisom ogólnym ustanowionym w art. 44 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej 1 (dyrektywa VAT), czy też stanowi ono zapewnienie wstępu na imprezę rozrywkową w rozumieniu art. 53 dyrektywy VAT?
2) W ramach wykładni i stosowania art. 53 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dyrektywa VAT) oraz art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy VAT 2 , jakie miejsce należy uznać za miejsce, w którym wspomniane imprezy rzeczywiście się odbywają, w przypadku działalności polegającej na interaktywnych sesjach o charakterze erotycznym filmowanych i transmitowanych w czasie rzeczywistym za pomocą środków elektronicznych/przez Internet (w ramach wideoczatu), takiej jak ta będąca przedmiotem postępowania głównego, w przypadku gdy:
a) osoba fizyczna (modelka) i studio wideoczatu,
b) platforma transmisji strumieniowej oraz
c) osoba fizyczna, która uiszcza opłatę w celu uzyskania dostępu do tych usług transmisji strumieniowej (klient końcowy),
znajdują się w różnych państwach członkowskich/państwach trzecich?
3) W zależności od odpowiedzi udzielonej na dwa pierwsze pytania: w którym z trzech państw członkowskich Unii Europejskiej należy zadeklarować i, odpowiednio, zapłacić podatek od wartości dodanej związany ze świadczeniem usług?
4) Czy dyrektywa VAT i zasada zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu stoją na przeszkodzie krajowemu uregulowaniu podatkowemu, takiemu jak art. 307 legea nr. 227/2015 (ustawy nr 227/2015), zgodnie z którym:
a) krajowe organy podatkowe państwa usługodawcy mogą zakwalifikować usługi transgraniczne świadczone przez podatnika w jednym państwie członkowskim Unii (P1 - studio wideoczatu), polegające na udostępnianiu (przekazywaniu) treści cyfrowych takich jak te będące przedmiotem postępowania głównego na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim (P2) poprzez platformę transmisji strumieniowej na żywo przez Internet, znajdującą się w innym państwie (P3), jako usługi umożliwiające wstęp na imprezę rozrywkową w rozumieniu art. 53 dyrektywy VAT, w związku z czym VAT związany z tymi usługami powinien zostać pobrany i wpłacony na rzecz skarbu państwa, w którym znajduje się główne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli wcześniej te same usługi zostały zakwalifikowane przez organy podatkowe państwa, w którym siedzibę ma usługobiorca (P2), w drodze podatkowego aktu administracyjnego, który stał się prawomocny, ponieważ nie został zaskarżony na drodze sądowej, jako wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług objęte zakresem przepisu ogólnego ustanowionego w art. 44 dyrektywy VAT? Czy jest możliwe, że organy podatkowe państwa, do których później zwrócono się lub które działają z urzędu, dokonają odmiennej kwalifikacji prawnej usług transgranicznych będących przedmiotem kontroli podatkowej w tym państwie, która to kwalifikacja prawna różni się od kwalifikacji prawnej dokonanej już w odniesieniu do tych samych usług w drodze podatkowego aktu administracyjnego, który stał się prawomocny wskutek braku jego zaskarżenia na drodze sądowej, przez organy podatkowe innego państwa, do których pierwotnie zwrócono się lub które działają z urzędu, co prowadzi do podwójnego opodatkowania VAT, czy też organy podatkowe, do których później zwrócono się lub które działają z urzędu, są związane kwalifikacją prawną rozpatrywanych usług transgranicznych dokonaną przez organy podatkowe pierwotnie rozpatrujące tę kwestię, która to kwalifikacja prawna stała się prawomocna, ponieważ nie została zakwestionowana, a [zatem] nie może zostać już zmieniona?
b) W zależności od odpowiedzi udzielonej na poprzednie pytania: w przypadku takim jak rozpatrywany w postępowaniu głównym, jakie miejsce należy uznać - zgodnie z dyrektywą VAT i zasadą zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu - za miejsce świadczenia usług?