Sprawa C-689/19 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 lipca 2019 r. w sprawie T-660/18, VodafoneZiggo Group BV/Komisja, wniesione w dniu 18 września 2019 r. przez VodafoneZiggo Group BV.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.372.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 listopada 2019 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 9 lipca 2019 r. w sprawie T-660/18, VodafoneZiggo Group BV/Komisja, wniesione w dniu 18 września 2019 r. przez VodafoneZiggo Group BV

(Sprawa C-689/19 P)

Język postępowania: angielski

(2019/C 372/31)

(Dz.U.UE C z dnia 4 listopada 2019 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: VodafoneZiggo Group BV (przedstawiciele: adwokaci W. Knibbeler, A.A.J. Pliego Selie, B.A. Verheijen)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie postanowienia Sądu wydanego w dniu 9 lipca 2019 r. w sprawie T-660/18 (zwanego dalej "zaskarżonym postanowieniem")

- przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd;

- orzeczenie, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów niniejszego postępowania nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy odwołania: naruszenie prawa poprzez uznanie przez Sąd, że decyzja Komisji Europejskiej C(2018) 5848 final (zwana dalej "zaskarżoną decyzją") nie wywoduje wiążących skutków prawnych.

Część pierwsza zarzutu pierwszego: wymóg, zgodnie z którym krajowy organ regulacyjny "uwzględnia w jak największym stopniu" uwagi przedstawione przez Komisję Europejską w oparciu o art. 7 ust. 3 dyrektywy 2002/21 ¹  wywołuje wiążące skutki prawne wobec tego organu.

Część druga zarzutu pierwszego: uwagi przedstawione w oparciu o art. 7 ust. 3 dyrektywy 2002/21/WE są równoznaczne z zezwoleniem, ponieważ Komisja Europejska postanawia tym samym zakończyć badanie bez korzystania z prawa veta.

Część trzecia zarzutu pierwszego: zaskarżonej decyzji nie można uznać za akt przygotowawczy, ponieważ postępowanie prowadzone przez Komisję Europejską jest odrębne od postępowania krajowego i różni się od niego.

Część czwarta zarzutu pierwszego: Sąd, uznając, że użycie przez Komisję terminu "decyzja" jest "niewłaściwe", przekroczył swoje kompetencje w zakresie kontroli sądowej.

Część piąta zarzutu pierwszego: zaskarżone postanowienie jest obarczone brakiem uzasadnienia w odniesieniu do stwierdzenia, że przedmiot zaskarżonej decyzji jest "pozbawiony znaczenia".

Zarzut drugi odwołania: błędy proceduralne polegające na nieuwzględnieniu argumentów mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Część pierwsza zarzutu drugiego: oparta na argumencie, że zamknięta zastała możliwość przedstawienia uwag przez BEREC.

Część druga zarzutu drugiego: oparta na argumencie, że zamknięcie możliwości zostania wysłuchanym nie może zostać naprawione przez inne, niezwiązane z nią możliwości bycia wysłuchanym.

Zarzut trzeci odwołania: naruszenie prawa poprzez uznanie przez Sąd, że prawa podstawowe wnoszącej odwołanie nie zostały naruszone. Wnoszącej odwołanie przysługują prawa podstawowe wynikające z art. 47 Karty Praw podstawowych Unii Europejskiej, w świetle którego powinny być interpretowane jej argumenty i kwestia dopuszczalności. Ponadto postępowanie prejudycjalne nie może zapobiec naruszeniu.

¹ Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.U. 2002, L 108, s. 33).