Sprawa C-682/17: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 czerwca 2019 r. - ExxonMobil Production Deutschland GmbH v. Bundesrepublik Deutschland.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.270.7/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 sierpnia 2019 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 czerwca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin - Niemcy) - ExxonMobil Production Deutschland GmbH/Bundesrepublik Deutschland

(Sprawa C-682/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2003/87/WE - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych - Instalacja służąca do przetwarzania gazu ziemnego - Odzyskiwanie siarki - "Proces Clausa" - Wytwarzanie energii elektrycznej w urządzeniu pomocniczym - Wytwarzanie energii cieplnej - Emisja dwutlenku węgla (CO₂) związanego w paliwie - Artykuł 2 ust. 1 - Zakres stosowania - Załącznik I - Działanie polegające na "spalaniu paliw" - Artykuł 3 lit. b) - Pojęcie "wytwórcy energii elektrycznej" - Artykuł 10a ust. 3 i 4 - System przejściowy zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji - Decyzja 2011/278/UE - Zakres stosowania - Artykuł 3 lit. c) - Pojęcie "podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple")

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 270/08)

(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: ExxonMobil Production Deutschland GmbH Strona pozwana: Bundesrepublik Deutschland

Sentencja

1) Artykuł 3 lit. u) dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że instalacja taka jak instalacja będąca przedmiotem postępowania głównego, która w ramach swojej działalności polegające j na "spalaniu paliw w instalacjach o całkowitej nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 20 [megawatów (MW)]" w rozumieniu załącznika I do tej dyrektywy wytwarza energię elektryczną wykorzystywaną zasadniczo na własne potrzeby, powinna by ć uważana za "wytwórcę energii elektrycznej" w rozumieniu tego przepisu, jeżeli instalacja ta, po pierwsze, prowadzi jednocześnie działalność w zakresie wytwarzania produktu, który nie jest objęty zakresem tego załącznika, a po drugie, wprowadza w sposób ciągły, za wynagrodzeniem, część wytworzonej energii elektrycznej, choćby nieznaczną, do publicznej sieci elektroenergetycznej, do której rzeczona instalacja powinna być w sposób ciągły przyłączona ze względów technicznych.

2) Artykuł 3 lit. c) decyzji Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87 należy interpretować w ten sposób, że instalacja taka jak instalacja będąca przedmiotem postępowania głównego, w zakresie, w jakim powinna być uznana za "wytwórcę energii elektrycznej" w rozumieniu art. 3 lit. u) dyrektywy 2003/87, nie ma prawa do uzyskania bezpłatnych uprawnień do emisji w związku z działalnością polegającą na "spalaniu paliw w instalacjach o całkowitej nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 20 MW", o którym mowa w załączniku I do tej dyrektywy, gdy ciepło to jes t stosowane do celów innych niż produkcja energii elektrycznej, gdyż taka instalacja nie spełnia przesłanek przewidzianych w art. 10a ust. 4-8 tej dyrektywy.

¹ Dz.U. C 112 z 26.3.2018.