Sprawa C-670/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Ráckevei Járásbíróság (Węgry) w dniu 8 grudnia 2020 r. - EP i in./ERSTE Bank Hungary Zrt.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.98.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 marca 2021 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rackevei Jarasbirósag (Węgry) w dniu 8 grudnia 2020 r. - EP i in./ERSTE Bank Hungary Zrt.

(Sprawa C-670/20)

(2021/C 98/05)

Język postępowania: węgierski

(Dz.U.UE C z dnia 22 marca 2021 r.)

Sąd odsyłający

Rackevei Jarasbirósag

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: EP, TA, FV i TB

Strona pozwana: ERSTE Bank Hungary Zrt.

Pytania prejudycjalne

1) Czy, mając na względzie wykładnię art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich ¹  dokonaną w wyroku Andriciuc i in., C-186/16 ² , można uznać za prosty i wyraźny dotyczący ryzyka kursowego warunek umowny, który nie przewidując wyraźnie, że to dłużnik przejmuje wyłącznie i w całości wspomniane ryzyko, zawiera jedynie oświadczenie dłużnika, w którym wskazano, że ów dłużnik "ma pełną świadomość ewentualnego ryzyka transakcji, a w szczególności faktu, że wahania danej waluty obcej w odniesieniu do węgierskiego forinta mogą zarówno zwiększyć, jak i zmniejszyć ciężar zobowiązania do spłaty kredytu w węgierskich forintach["]?

2) Czy ww. warunek umowny jest zgodny z wymogiem wskazanym w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, zgodnie z którym to wymogiem konsument na podstawie takiego warunku powinien móc oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne przejęcia ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, biorąc pod uwagę, że dokument zatytułowany ["]Informacje dotyczące ogólnego ryzyka finansowania w walucie obcej["], który konsument podpisywał w momencie zawarcia umowy, w jednakowy sposób odnosi się do korzystnych i niekorzystnych skutków wahań kursu wymiany, sugerując tym samym- o czym także powiadomiła węgierska federacja bankowa - iż istnieje typowa tendencja do stabilności kursu walutowego, która oznacza, że owe korzystne i niekorzystne skutki równoważą się w dłuższej perspektywie?

3) Czy ww. warunek umowny jest zgodny z wymogiem wskazanym w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, zgodnie z którym to wymogiem konsument na podstawie takiego warunku powinien móc oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne przejęcia ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, jeżeli ani w umowie, ani w podpisanym w momencie zawarcia umowy dokumencie o informacjach na temat ryzyka kursowego nie wskazano w sposób wyraźny lub dorozumiany, że zwiększenie kwoty zobowiązania do zapłaty może być znaczące lub nawet może faktycznie osiągnąć jakikolwiek poziom?

4) Czy, mając na względzie wykładnię art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich dokonaną w wyroku Andriciuc i in., C-186/1, można uznać za prosty i wyraźny dotyczący ryzyka kursowego warunek umowny, w którym nie wskazano wyraźnie, iż konsument przejmuje wyłącznie i w całości ryzyko kursowe, jeżeli z warunków umowy nie wynika w sposób wyraźny, że zwiększenie kwoty zobowiązania do zapłaty może być znaczące lub nawet może faktycznie osiągnąć jakikolwiek poziom?

5) Czy oświadczenie dokonane w tym celu przez konsumenta, sformułowane w sposób ogólny, zawarte w warunku ogólnym jest samo w sobie wystarczające w celu ustalenia, że informacje na temat ryzyka kursowego spełniają wymóg wskazany w wyroku Andriciuc i in., C-186/16, w myśl którego to wymogu informacje te powinny umożliwić przeciętnemu konsumentowi, na ich podstawie, oszacować - potencjalnie istotne - konsekwencje ekonomiczne przeniesienia takiego ryzyka kursowego dla swoich zobowiązań finansowych, jeżeli żaden inny warunek umowy, ani [dokumentu o] informacjach nie stanowi argumentu na rzecz takiego wniosku?

6) Mając na względzie brzmienie wyroku Andriciuc i in., C-186/16, czy dokonana przez Kúria (sąd najwyższy) wykładnia, zgodnie z którą "fakt, że strona pozwana przekazała informacje dotyczące ryzyka kursowego, oznacza sam w sobie, iż strona powodowa powinna uwzględnić to ryzyko jako założenie realistyczne", jest zgodna z art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich?

¹ Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).

² Wyrok z dnia 20 września 2017 r., Andriciuc i in, C-186/16, EU:C:2017:703.