Sprawa C-67/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 2 grudnia 2008 r. w sprawie T-362/05 Nuova Agricast Srl i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 17 lutego 2009 r. przez Nuova Agricast Srl i in.
Dz.U.UE.C.2009.90.17/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-67/09 P)
(2009/C 90/28)
(Dz.U.UE C z dnia 18 kwietnia 2009 r.)
Język postępowania: włoski
Strony
Wnoszący odwołanie: Nuova Agricast Srl, Cofra srl. (przedstawiciel: M. A. Calabrese, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszących odwołanie
Wnoszący odwołanie wnoszą do Trybunału o:
Tytułem żądania głównego:
– uchylenie zaskarżonego wyroku również w części, w której orzeczono, że brak było jakiejkolwiek nieprawdy w piśmie z dnia 29 maja 2000 r., oraz oddalenie z tego powodu co do istoty również powództwa wzajemnego Komisji;
– orzekając o kwestiach objętych środkami organizacji postępowania z dnia 2 marca 2006 r., stwierdzenie, iż dokonując określonych w skardze w pierwszej instancji czynów, Komisja dopuściła się ciężkiego i oczywistego naruszenia prawa wspólnotowego oraz wyrządziła szkodę majątkową wnoszącym odwołanie;
– skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd celem zadecydowania o kwestiach nieobjętych środkami organizacji postępowania z dnia 2 marca 2006 r.;
– oraz w przedmiocie kosztów
i) obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach,
ii) bądź zastrzeżenie orzeczenia o kosztach;
– lub też, jeżeli nie uzna, że sprawa podlega rozpatrzeniu co do istoty.
Tytułem żądania ewentualnego:
– uchylenie zaskarżonego wyroku również w części, w której orzeczono, że brak było jakiejkolwiek nieprawdy w piśmie z dnia 29 maja 2000 r., oraz oddalenie co do istoty również powództwa wzajemnego Komisji;
– skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd;
– zastrzeżenie orzeczenia o kosztach.
Zarzuty i główne argumenty
PIERWSZY ZARZUT NIEZGODNOŚCI Z PRAWEM: naruszenie prawa poprzez uznanie przez Komisję za dozwolony systemu pozostającego w sprzeczności z zasadami pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i niedyskryminacji przedsiębiorstw uczestniczących w tym samym systemie pomocy; będące tego rezultatem naruszenie art. 87 WE i orzecznictwa wspólnotowego stanowiącego, że postępowanie przewidziane w art. 88 WE nie może nigdy stanowić instrumentu obchodzenia lub naruszenia przepisów i zasad prawa wspólnotowego i które uznaje, że Komisja nie może zezwolić na system naruszający przepisy lub zasady prawa wspólnotowego.
Wnoszący odwołanie utrzymują, że Sąd Pierwszej Instancji dokonując wykładni decyzji z 1997 r. tak jak to uczynił w pkt 81 zaskarżonego wyroku, nadał całemu systemowi pomocy, który ona zatwierdza, wykładnię czyniącą go niezgodnym z zasadami pewności prawa, ochrony uzasadnionych oczekiwań i niedyskryminacji, ponieważ tak interpretowany system dostarczając przedsiębiorstwom, które zgłosiły wniosek po raz pierwszy w drugim przetargu w 1999 r., dokładnych zapewnień co do okoliczności, że również one mogły w razie konieczności ponownie złożyć taki wniosek w następnym przetargu, czynił takie ponowne złożenie logicznie niemożliwym, ponieważ przetarg taki nie mógł się odbyć po 31 grudnia 1999 r., chociażby ograniczał się jedynie do ponownego złożenia. Wnoszący odwołanie wnioskują z tego, iż tak interpretowany system naruszałby oprócz zasad pewności prawa i ochrony oczekiwań także zasadę niedyskryminacji, ponieważ nie zezwalałby jedynie przedsiębiorstwom, które uczestniczyły po raz pierwszy w drugim przetargu w 1999 r., na to, na co zezwalałby natomiast wszystkim przedsiębiorstwom, które uczestniczyły w poprzednich przetargach.
DRUGI ZARZUT NIEZGODNOŚCI Z PRAWEM: Naruszenie prawa poprzez zaniechanie kontroli, czy przyjętą przez niego wykładnię decyzji zatwierdzającej z 1997 r. można było zastąpić inną zapewniającą poszanowanie zasad przywołanych powyżej. Wynikające z tego naruszenie orzecznictwa nakładającego na sąd obowiązek takiej kontroli i takiego zastąpienia.
Wnoszący odwołanie utrzymują, że dokonując w sposób ogólny i abstrakcyjny wykładni systemu w postaci, w jakiej zatwierdza go decyzja z 1997 r. Sąd zaniechał sprawdzenia, czy przyjętą przez niego wykładnię można było zastąpić inną zapewniającą poszanowanie zasad przywołanych powyżej, dopuszczając się tym samym naruszenia prawa, ponieważ naruszył orzecznictwo, zgodnie z którym jeżeli przepis wtórnego prawa wspólnotowego można poddać więcej niż jednej wykładni, to należy dać raczej pierwszeństwo tej wykładni, która zapewnia zgodność przepisu z traktatem WE, niż wykładni prowadzącej do uznania jego niezgodności z tymże traktatem.
TRZECI ZARZUT NIEZGODNOŚCI Z PRAWEM:
Wnoszący odwołanie utrzymują, że zaskarżony wyrok w części, w której (pkt 50 i 51) wyklucza obecność nieprawdy w piśmie z dnia 29 maja 2000 r., jest oprócz przeinaczenia okoliczności faktycznych dotknięty błędem w interpretacji tego pisma i powinien zostać uchylony, oraz że powinno zostać oddalone co do istoty również powództwo wzajemne Komisji zmierzające do wykreślenia ze skarg podniesionego przez wnoszących odwołanie oskarżenia, że poświadczyła ona nieprawdę, redagując pismo z dnia 29 maja 2000 r. w sposób, który pozwalał rozumieć, że to władze włoskie nawet nie wspomniały na posiedzeniu w dniu 16 maja 2000 r. o istnieniu przedsiębiorstw zaliczających się do kategorii trzeciego przetargu.