Sprawa C-660/17 P: Odwołanie wniesione w dniu 24 listopada 2017 r. przez RF od postanowienia Sądu (Szósta izba) dnia 13 września 2017 r. w sprawie T-880/16, RF / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.190.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 czerwca 2018 r.

Odwołanie wniesione w dniu 24 listopada 2017 r. przez RF od postanowienia Sądu (Szósta izba) dnia 13 września 2017 r. w sprawie T-880/16, RF / Komisja

(Sprawa C-660/17 P)

Język postępowania: polski

(2018/C 190/07)

(Dz.U.UE C z dnia 4 czerwca 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: RF (Przedstawiciel: K. Komar-Komarowski, radca prawny)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie zaskarżonego orzeczenia i skierowanie sprawy do Sądu, celem ponownego rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia merytorycznego, podlegającego zaskarżeniu;

- ewentualnie - jeżeli Trybunał uzna, że istnieją przesłanki do wydania ostatecznego orzeczenia w sprawie - uchylenie zaskarżonego orzeczenia i uwzględnienie w całości żądań przedstawionych w pierwszej instancji;

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1) Zarzut naruszenia art. 45 akapit 2 Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z art. 53 Statutu poprzez jego błędną wykładnię. Sąd uznając pojęcie "siły wyższej" oraz pojęcie "nieprzewidywalnych okoliczności" za pojęcia tożsame znaczeniowo, naruszył zasadę racjonalności prawodawcy. Takie rozumienie obu pojęć jest sprzeczne również z celem art. 45 Statutu, którego regulacja ma zapewnić wyrównanie różnic wynikających z odległości (miejsca zamieszkania strony i siedziby Trybunału). W konsekwencji Sąd bezzasadnie nie uwzględnił nieprzewidywalnych okoliczności, uniemożliwiających wnoszącemu odwołanie doręczenie w terminie papierowej wersji (oryginału) skargi.

2) Zarzut naruszenia art. 126 Regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 04.03.2015 r. poprzez błędne jego zastosowanie. Mimo braku przesłanek Sąd zastosował art. 126 Regulaminu, niezasadnie uznając skargę wnoszącego odwołanie za oczywiście niedopuszczalną. Naruszenie przez Sąd art. 126 Regulaminu było nieuchronną i oczywistą konsekwencją naruszenia art. 45 w związku z art. 53 Statutu.

3) Zarzut błędnego uznania, że wnoszący odwołanie nie wykazał zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności, o których mowa w art. 45 akapit 2 Statutu. Wnoszący odwołanie wykazał zaistnienie nieprzewidywalnych okoliczności. Na tę okoliczność przedstawił nie tylko więcej dowodów niż to konieczne, ale przedstawił wszystkie w ogóle dostępne dla niego dowody. W zakresie zapewnienia terminowego doręczenia przesyłki zawierającej skargę, wnoszący odwołanie dochował staranności, jakiej można od niego racjonalnie wymagać. Z chwilą nadania przesyłki wnoszący odwołanie utracił wpływ na proces jej doręczenia; od tego momentu okoliczności mające wpływ na termin doręczenia leżały całkowicie poza wnoszącym odwołanie.

4) Zarzut naruszenia art. 1, art. 6 ust. 1 i art. 14 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. poprzez utrudnianie przez Sąd dostępu do sądu oraz dyskryminację strony ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę. Przyjęcie przez Sąd jednolitego dla wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej terminu uwzględniającego odległość, skutkuje utrudnieniem dostępu do sądu stronom zamieszkałym lub mającym siedzibę w znacznej odległości od siedziby Sądu, w tym na prowincji swoich krajów, a w konsekwencji stanowi dyskryminację stron postępowania w zależności od miejsca zamieszkania.